سون گؤروش
حبیب فرشباف
اوزون اوزادی خلوت بیر کوچه‌ایدی. تئز- تئز گئری دؤنوب، نایران باخیشلارلا آرخاسینی یوخلایاراق، سرعتلی آددیملارلا ایره‌لیله‌ییردی. گئنیش بیر خیاوانا یاخینلاشاراق کپی‌سینی قاشلارینین اوستونه ائندیریب، آرخالیغی‌نین یاخاسینی بوینونا قاتلادی.
گئجه‌دن بیر چوخ قده‌ر کئچسه‌ده خیاوان هله‌ده ازدحاملی ایدی. بیر آندا اینسانلارین سئل کیمی آخارینا قاریشاراق آددیملاری یاواشییب، آخارین آهنگی‌له اویغونلاشدی. اوره‌یی یامان دؤیونوردو. گیزلی باخیشلارلا بینالارین نومره‌سینی گؤزدن کئچیره‌رک آددیملاییردی. نومره‌لر گلیب داها ایکی رقملی عددلره چاتمیشدی: آلتمیش دؤرد… آلتمیش ایکی…
نومره‌لر آزالدیقجا اوره‌یی‌نین دؤیونتوسو ده چوخالیردی. نهایت، بودا اوتوز ایکی نومره‌لی ایکی مرتبه‌لی کؤهنه بینا.
خیاوانین ائنینی آتداییب، بیر آغاجین قارانلیغیندا ساکیتلشدی. تام دقتله نیشانه‌لری یوخلاماغا باشلادی. هر ایکی اوتاغین پرده‌لرینی سالیق، چیراقلارینی سؤنوک، خیردا اوتاغین دا پرده‌سینین قاباغیندا ایکی شمعدانی گولونو گؤره‌ن کیمی کپسولونو دیشلرینین آلتینا قویوب، آددیملادی. بینانین قاباغیندا دایانیب، الینی زنگه اوزاتدی: ب‌ی‌ی‌ی‌یر – ایکی … ب‌ی‌ی‌ی‌یر – ایکی
اوچ دؤنه بو ریتم ایله زنگی سسلندیکده جواب آلدی:
– کیمسن؟
– منم، یازین ایکینجی آیی!
قاپی آچیلدی. تله‌سه‌رک ایچه‌ری کئچیب، قاپینی قاپادی. اوره‌یی قوش کیمی چیرپینیردی. بؤرکونون دیمدیگینی قالخیزیب، خوتونون دسته‌گیله اوز -گؤزونون ترینی قورولادی. دریندن بیر نفس آلیب، کؤکس اؤتوردو. پیلله‌لری یوخاری قالخاراق اوچونجو پیلله‌ده اوز- اوزه گلدیلر. بیر آن حئیران- حئیران بیربیرلرینی سئیر ائده‌رک دایاندیلار. سانکی دانیشماغا بیر سؤز تاپمیردیلار. بیردن هر ایکیسی قوللارینی آچاراق، اشتیاقلا قوجاقلاشدیلار….
چارپایی‌دا یئر به یئر اولدوقدا جورابینین کئشینین قاتیندان بیر روزنامه عنوانی‌نین قیریغینی چیخاریب، هیجانلا اونو ایزله‌ین یولداشینا نیشان وئردی. یولداشی باشینی بولایاراق بیر کؤکس اؤتوروب گؤزلری یاشالدی: – پس بئله!
اونلار فرصتی فوت ائتمه‌دن هر طرفدن دانیشیب، خبرلری بیر بیرلرینه چاتدیریب، احوالاتین هانسی بیر مقامدا اولدوغوندان سؤز آچدیلار. نهایت تهرانین خریطه‌سینی آچاراق، اوستونده صاباحکی گؤروشلرینین واختینی و مکانینی معینلشدیردیلر.
ایستر ایسته‌مز یئریندن قالخیب گؤزلرینی یولداشینین گؤزلرینه تیکه‌رک، کؤنولسوزجه‌سینه آیریلماغا ایزین ایسته‌دی. یولداشی سئوگی دولو یالواریجی باخیشلارینی اونون گؤزلرینه زیلله‌ییب: – مومکونسه، بیر آزدا اوتورسایدین! بلکه بیر داها … – دئدی.
بئله- بئله آجی فیکیرلر، ائله اونون دا اوره‌ییندن گلیب کئچسه‌ده، آنجاق بو باره‌ده دانیشماغا دیلیندن وار گلمه‌میشدی. چیگنیندن آغیر بیر یوک گؤتورولموش کیمی، قاییدیب یئرینده اگلشدی. فرصتی هئچ ایتیرمه‌دن صؤحبته باشلادیلار. دانیشدیلار… دانیشدیلار… سونونجو پاپیریزینین کؤتویونو کول قابیندا سؤندوره‌رک.
گؤزو تاوانین ایچینده‌کی یومورتالارا ساتاشدی. بیر تیکه آغزینا قویماق ایسته‌دیکده چؤرکدن قوپارا بیلمه‌دی. چؤره‌ک قوپ- قورو قوروموشدو. یئنه آیاق اوسته اوز- اوزه دایاندیلار؛ یئنه باخیشلاری بیر بیرینه حالقالاندی؛ یئنه هر ایکیسی قوللارینی آچاراق دویمازجاسینا بیر بیرلرینی باغرینا باسدیلار…
آرتیق آیریلیق آن‌لاری گلیب چاتمیشدی. تیترک بیر سس‌له: – یولداش، هله‌لیک! – دئیه، آیریلماق ایسته‌دیکده: – یولداشی: – بس بیزیم قراریمیز صاباح ساعات ….؟ – دئدی.
او گولومسه‌یه‌رک یولداشینین سؤزونو کسیب: – یوخ، صاباح یوخ یولداش، ائله بو گون! – دئدی.
بارماغی‌نین اوجو ایله پرده‌نین قیراغینی قاتلاییب، باییرا نظر سالدی. گونش قیزیل شفقلریله بوتون شهری نورا بویامیشدی.
۱۹ بهمن ۱۳۶۹- تهران
