منیم عزیزیم!
عزیز تبریزیم!
سنه سئوگیلیم دئدیم؛
خاطیرلاندی گؤزلریمده گؤزللیک‌لرین.
زیروه‌سی قارلی، قارتاللی «سهند»ین؛
دره‌لری یووشانلی، یئمیشانلی «دند»ین؛
یاپراق‌لاری شفق ساچان،
اسن مئه‌له پیچیلداشان،
اوجا-اوجا قلمه‌لرین؛
داها نه‌لرین، داها نه‌لرین.
سنه قهرمانیم دئینده
«سردار»ین، «بابک»ین،
سایا گلمز ایگیت‌لرین جانلانیر گؤز اؤنونده؛
آنجاق، سنه آنام دئینده
شیرین- شیرین دیل‌لرین،
قات با قات نیسگیل‌لرین-
خاطیرلانیب، کؤورلدیر منی.
دومانلی- چیسگینلی گون‌لرین یادیما دوشور؛
آلنیم قیریشیر؛
اوزوم بوزوشور.
سن، حسرتلر پایتاختی‌سان!
سن، هیجرانلار شهری‌سن!
سن، آنالار آناسی‌سان تبریزیم!
سن، اودلارا یاناسی‌سان عزیزیم!
بلکه ائله، گؤز یاش‌لارین شور ائدیبدیر «آجی»نی؟
بلکه ائله، بو اوجداندیر ائل‌لرین-
«بایاتی»دان هؤروب سنین تاجینی:
«باشیندا ساری سانجاق
آغ سانجاق، ساری سانجاق
نه قیز اولدون، نه گلین
اودلارا یاندین آنجاق»
کیمی سنی «شهریار»لا،
«بهزاد»ین‌لا تانی‌ییر؛
کیمی‌سی ده،
سارای‌لارین بزه‌یی
خالچالی شؤهرتینله.
باشقاسی دا،
«مشروطه» بایراقلی،
«فیرقه» نیسگیللی،
«بهمن» نیفرتلی قودرتینله…
شاهلار سنه تاریخ بویو خور باخدیلار؛
گاهدان دا بیر،
اوگئی‌لیکدن شر یاخدیلار.
نه بیلئیدین-
ظالم‌لرین مسلکینده
صادق ائولاد بسله‌مه‌گین گوناهی وار.
بلکه ائله بو گوناهین اوجونداندیر
یاخین‌لار دا دؤنوب، سنه یاد اولدولار.
ایسته‌یی‌له،محبتی،
اؤز عشقینه صداقتی توکنمه‌ین ائولادلارین-
نسیل-نسیل،
گاه او بت‌ده، گاه بو بت‌ده
نهایتده جان قورتارسا یاخین، اوزاق قوربتده،
کیمیسی‌نین
دوداقلاردا سؤزو قالدی؛
کیمیسی‌نین
اورکلرده کؤزو قالدی؛
کیمیسی‌نین
زیروه‌لرده ایزی قالدی؛
آنجاق ائله هامیسی‌نین
وطنیندن آیریلارکن،
بوینو بوکوک
آرخاسیندا گؤزو قالدی…
لاکن بونا باخمایاراق
سن دایاندین؛
بیز دایاندیق؛
سن ده یاندین؛
بیز ده یاندیق.
بو گون سنین اوجا باشین آغارسادا،
یئرسیز دئییل تبریزیم!
سن هیجرانلار دوشگونوسن عزیزیم!
توتغون پاییز آخشام‌لاری
سولغون گونش شفق‌لرین عینالی‌یا سرنده،
باشینی قووزا سن ده!
سیرالاشیب
غملی-غملی اؤتوب کئچن دورنالاردان-
خبر آلسان غریب دوشموش بالالاردان،
قاققیلداشیب دئیه‌جک‌لر:
-اوزاق، یاخین اؤلکه‌لرده
بیرجه کلمه «وطن» سؤزو چکیلنده،
مینلر اینسان قهرله‌نیب آدیندان؛
سنی دویوب، سنی گؤرور-
دومان باسمیش گؤز یا‌ش‌لاری آردیندان.
پاییز-۶۵، تهران
