من تهراندا درس اوخویان زامان قولام دایی گاهدان منه باش چکردی. هر دفعه ده ” اولان پول – مول لازیم اولسا منه دئ هاا “جومله‌سینی دئیردی. دوزدور کی قولام دایی‌نین الی جیبینه گئتمزدی، آمما گئنه یاغماسادا گورولداییردی. سوبایلیغیمدا دا هردن بیر گلردی. بو دؤره ده باشقا بیر جومله‌نی تکرارلاردی: ” عمللی باشلی آیلیق آلیرسان یا یوخ؟ منه باخ، پولووو داغیتمایاسان هاا، ییغ ! سنه لاپ بیر مامملی – ماتانین تاپیب آلاجام.”
گون او گون اولدو کی من ائولندیم. بیر اوتاقلی ائودن جانیمی قورتاریب آروادین عائله‌سی یاشادیغی محله‌ده ایکی اوتاقلی، بالاجا مطبخلی بیر ائو توتدوم. البته ایکی اوتاغی آییران بویوک قاپی آچیلاندا اوتاقلار بیرلشیب بؤیوک بیر طنه‌بی اولوردو. بیز آشاغادا، ائو صاحابی یوخاری قاتدا یاشاییردی. آرواد‌آغانین عائله‌سی ماشالله وارلی کارلی ایدی. انصافا قیزلارینادا حسابی جئهیز قوشموشدولار. ائو دؤشه‌نن گوندن آرواد پروانه کیمی ائوین باشینا دولانیردی.‌ سیلیر، تمیزله‌ییر. سوپورگنی قویور، دسمالی گؤتورور. هووخور ها هووخور، توزدی کی آلیر. وسایله باخاندا، پاریم – پاریم پاریلداییر. دئمیرم آرواد واسواسی‌یدی، قورخورام اوره‌گینه ده‌یه، آمما دئمک اولار حددن آرتیق تمیز ایدی. من اؤزوم لاپ بیرینجی هفته‌دن تکلیفیمی باشا دوشدوم، اداره‌دن یئتیشجک آستانادا جورابلاریمی چیخاردیب شیر باشینا کئچردیم؛ الیمی، آیاغیمی، جورابلاریمی یوووب سونرا ایچری گیرردیم. مخصوصا موبل‌لارا مطلق یاخین دوشمزدیم. او زامان موبل فقط پوللو فرنگی‌ماآبلارین ائوینده اولاردی. دوزدور کی بیزیم قایناتا دا نیسگیل ائله‌ییب دؤردجه دنه موبل قیزینین جئهیزینه قوشموشدو، آنجاق بیز اونلاری تکجه گؤزه دوتمک اوچون اوتاغا قویموشدوق، یوخسا اؤزوموز کی هئچ، حتتا قوناقلارین دا اونلاردا اوتورماسینی‌ سیندیره بیلمزدیک؛ خصوصا آرواد آغا، بیرجه دنه میلچگین بئله موبل‌لارا قونماسینا دؤزه بیلمزدی، هاندا قالا آداما!
بیر نئچه ایل اولاردی کی قولام دایی تبریز خطینده ایشله‌ییردی. تهرانا چوخ آز گلیردی. بئش– آلتی آی توی‌دان سونرا، گئجه یاتماغا حاضیرلاندیغیمیز زامان قاپینین زنگی چالیندی.من آروادا، آرواد منه باخدی. گئجه‌نین بو واختی کیم اولابیلردی!؟ قاینانانین اهنزلیگیندن نئیران اولان آرواد رنگین آتیب “وآی…آنام”- دئیه حیطه قاچدی. من اؤزومو یئتیریب قاپینی آچدیم؛ قولام دایی ایدی، بیر یون پاپاقلی کیشی ایله برابر. بویور بویور، ایچری گلدیلر. آرواد آرا قاپینی باغلاییب دال اوتاغا کئچدی. قوناق‌لار پالتارلارین چیخاردیب موبل‌لارین بیرینین اوستونه آتیب، هره‌سی بیر موبلدا ایلشدیلر. من گئدیب چای سوزوب گتیره‌جه‌یم ماجالدا جورابلارین قوخوسو اوتاغی بورودو. من یاواشجا سوزولوب پنجره‌نین بیر تایین یاریا قده‌ر آچدیم. قولام دایی دئدی: “سن پینجی یاندیرما یئرینه پئنجره‌نی آچیرسان!؟” من اؤزومو‌ سیندیرمادیم: “باش اوسته پینجی‌دا یاندیررام ” دئدیم؛ سونرا آرایا سؤز قاتماق نییت ایله دئدیم: “قولام دایی شام یئمیسیز؟” قولام دایی: “دوزو‌ سیزی گؤرمک اوچون اوردان بورا شاللاقلامیشام؛ دئدیم هر نه جور اولسا گرک اؤزومو یئتیرم. اونا گؤره ده دای شاما دایانمادیق” دئیه، سسینی مختصر ایچینه چکیب سوروشدو: “بیر شئی – میر شئی وار؟ “سوروشدوم” نه‌یه مئیلیز وار؟ ” دئدی: “بابام نه اولور اولسون داا، ات وارسا ایکی اوش شیش کاباب چکسن کیفایتدیر.” من مننی – مننا دوشدوم “ات…، ات ” قویمادی فشارا دوشم: “یاخشی، یاخشی، بئش اون دنه یومورتا قایقاناغ ائله گؤتور گتیر!” من اوتاغدان چیخاندا قولام دایی‌نین سوزونون قالانین ائشیتدیم: “… یوووت کی وار ؟”
شامی حاضیرلادیق. سوفره‌نی یئره سردیم. آرواد آغا آشپازخانادان قورتولوب اوتاغا گلدی. خوش‌گلدین دئییب سوفره‌یه ایشاره ائده‌رک، “بویورون”- دئدی. قوناقلار سوفره باشینا کئچنده آروادین گؤزلری بیردن بویودو. هله او ایندی موبل‌لارین باشینا گلن فاجیعه‌نی باشا دوشوردو. بیر نئچه لحظه ماتیر – ماتیر باخدی، سونرا الین آغیزینا آلیب اوتاغدان چیخدی. دوغرودان دا موبل‌لار دای موبل اولان دئییلدیلر. اونلارین آچیق چؤهرایی رنگینی بیر داها اؤزونه قایتارماق اورکده قالان آرزیلاردان ایدی.
او گئجه نه من یاتدیم، نه آرواد. قوناقلاریمیز سحر آچیلانا قده‌ر تریلی سوردولر. یوخو یول‌لاری ائله بیل یامان انیش یوققوشلی ایمیش. حئیران قالمیشدیم، “گؤره‌سن آلله اوستده کی قونشولاریمیز یاتا بیلدیلر؟ ”
صاباح سحر قوناقلاری یولا سالاندا قاپینین آغیزیندا دئدیم: “آی دایی سن هئچ بو یولداشیوین آدین دا منه دئمه‌دین آخی! “قولام دایی شیرین – شیرین گولدو” هئش دوزونه باخسان من اؤزوم ده بیلمیرم بونون آدی نه دی. هم سرویس ایدیک، یوکو کی بوشاتدیق سوروشدوم یئرین وار ؟ دئدی یوخ، میسافیرخانیا گئده‌جه‌یم؛ دئدیم بابا نه میسافیرخاناسی، له‌له‌شین باجی اوغلوسونون بوردا منزیلی وار، گئده‌جاغ اورا.” سونرا الینی شارراپیلتیلا کیشی‌نین آرخاسینا چالیب آرتیردی: “بو دا کیشی کیمی یوخ دئمه‌دی. دوغرودان دا دئ گؤرک ایندی سنین آدین نه دی؟”