گوزگوده‌کی آرواد ایمیش(۱)
قدیم زامان‌لاردا، بیر شکیلی آرواد، گوزگو باره‌سینده بیر شئی‌لر ائشیتسه‌ده، آنجاق گوزگونون اوزونو گورمه‌میشدی. گون گلیر، اری بیر گوزگو آلیر. کیشی هر گون گوزگویه باخیب، سونرادا اونو گیزله‌درمیش. گونلرین بیر گونو آرواد گوزگونون یئرینی اویرهنیر و اونو اله کئچیریر. گوزگویه باخان کیمی دوداغین بوزه- بوزه دئییر:
– باشیما خئییر!… من ائله بیلیردیم کی، کیشی اوزونه باخیر، سن دئمه گوزگوده‌کی آرواد ایمیش!
ال اوز یئرینه دوشوب (۲)
بیری‌نین بیلک‌دن سینمیش قولونو سینیقچی حکیم گچه سالیر. بیر نئچه هفته‌دن سونرا خسته‌نین الینین گچینی آچاندا گؤرور کی، الی ایری بیتیب. او، اوزونو حکیمه توتوب شکایت‌له‌نیر:
– آغا دوقتور! بو نه ایش‌دیر؟ من کی، یازیق اولدوم. هامی منه الی ایری دئیه‌جک.
دوقتور سوروشور:
– تار چالانسان؟
– یوخ!
– رسّام‌سان؟
– یوخ!
– بس نه صنعتین صاحبی‌سن؟
– تاجیرم، داها دوغروسو ساتیجی‌یام.
دوقتور گولوب دئییر:
-اوندا فیکیر چکمه، ال اوز یئرینه دوشوب.
شئر، قورد و تولکونون اووا چیخماسی(۳)
بیر گون شئر، قورد و تولکو اووا چیخیرلار. شئر بیر چول ائششه‌یی، قورد بیر مارال، تولکو ایسه بیر دووشان اوولایـیب، قایـیدیرلار.
اوولاری قویورلار بیر- بیری‌نین یانینا، شئر اوزونو قوردا توتوب دئییر کی، باشلا بونلاری بؤل!
قورد دئییر:
– باش اوسته، آغا شئر! من دئییرم کی، هر کیم نه اوولایـیب اؤزونون اولسون، بؤلمک- مؤلمک لازیم دئییل.
شئرین بو بؤلمهدن ائله آجیغی گلیر کی، قوردون تپه‌سینه بیر قاپاز ووروب، بئینینی چیخاردیر، آتـیر آغزینا. تولکو گؤر‌ر کی، توستو چوخ برک‌دی. شئر بو دفه اوزونو تولکویه توتور:
– تولکو بی بونلاری باشلا بؤل گؤروم.
تولکو دئییر کی، «شئرین باشی ساغ اولسون، بونلار کی، ایلاهیدن بؤلونوب. باخ، بو دووشان سنین قلیان آلتین اولسون. یاخشی، قالدی مارالینان چول ائششه‌یی؛ مارالی دا ناهارا مئیل بویورسان، قالدی کی، چؤل ائششه‌یی. اونودا شامدا یئیه‌رسن».
شئر گولور، دئییر:
– آی تولکو بی! سن نه هوشلو حیوان‌سان. بیر بئله آغیلی هارادان اویره‌نیب‌سن کی، بونلاری بئله یئرلی یئرینده بؤله بیلدین.
تولکو دئییر:
-شئرین باشی ساغ اولسون! قوردون باشینا گلن بلادان اؤیرندیم بونلاری!
ائششک ائوده یوخدو! (۴)
موللا نصرالدینین بیر قونشوسو وار ایدی، تئز- تئز گلیب موللانین ائششه‌یینی امانت آپاراردی. موللا بو قونشوسونون الیندن لاپ جانا گلمیشدی. بیر گون یئنه ده او قونشو گلیب موللادان ائششه‌یی امانت ایسته‌ییر. موللا دئییر:
– ائششک ائوده یوخدو.
بو آندا ائششک پیه‌ده آنقیرماغا باشلادی.
قونشو دئییر:
– سن کی، دئییرسن ائششک ائوده یوخدو، بس بو آنقیرتی هارادان گلیر؟
موللا حیرص‌له‌نیب دئییر:
«آخماق کیشی، سن نه جور آدام‌سان! منیم کیمی آغ ساققال کیشی‌نین سؤزونه یوخ؛ پیهدهکی ائششه‌یین سؤزونه اینانیرسان!»
