رامیز روشن
چئویرن: رقیه کبیری
ترجمه: رقیه کبیری
رقیه کبیری

مهتاب از آسمان افتاد،
از جان و خونم گذر کرد،
از درون دیده‌ام گذر کرد،
از خویشتنِ خویشم گذر کرد،
گذر کرد، از پاشنه‌ام گذر کرد،
اندکی نمانده بود،
دو نیمه‌ام کند،
سرم را میخکوب آسمان کرد وُ
پاشنه‌ام را به زمین دوخت.
تلاش کردم،
گام بردارم، قدمی نیارستم برداشت…

آدم‌ها از کنارم می‌گذرند،
به چه کار آیدش مهتاب؟
رهایم کن مهتاب،
بگذار پیِ کار خود روم.

این چه بود مهتاب،
چرا راهت از من گذر کرد؟
همه راه گم کردند مهتاب،
دسته- دسته کناره گرفتند.

گفتند دیوانه‌ی زنجیری است،
هر کس به‌نامی خواند مرا.
یکی به‌نگاهی خاکسترم برباد داد،
یکی دید وُ خنده زد بر‌ من.

این دست وُ این پای من،
این دهن وُ گوش وُ بینی‌ام،
از دیگران کم وُ کسری‌ام نیست
فزونی‌ام نیست از دیگران.
مهتاب، رهایم کن بروم.

آتام، امان، این چه سنگی‌ است؟!
سنگ‌انداز کجاست؟
سگان به‌جانم اوفتادند،
مهتاب، رهایم کن بروم!…

به فریادم  برس، آنا
فرزند تو منم، آنا
امشب، چارمیخ این مهتاب منم،
چه بود این روشنا که از من گذر کرد، آنا؟
من که روشنایی‌خوار نیستم، آنا
پیداست که اقبالم چنین بود،
ناسپاسِ بخت خود نیستم.

نمرده‌ام، مگریید،
بگذارید وُ بگذرید،
درها را نبندید،
جخ، قصد در کوبیدنم نیست.

نلیس چکمه‌ام را، چرکین است،
پارس نکن، در فکر غوطه‌ورم،
دست بردار، ای سگ خدا،
من خداوندگارت نیستم.

زبانم لال وُ سر به‌زیر،
مغبون‌ترین فرزند این خانه منم،
مهتاب، رهایم کن،
من، آنی نیستم که تو می‌پنداری…

آی ‌ایشیغی
رامیز روشن

آی ‌ایشیغی دوشدو گؤیدن،
جانیمدان- قانیمدان کئچدی،
گؤزومون ایچیندن کئچدی،
اؤزومون ایچیمدن کئچدی،
کئچدی، دابانیمدان کئچدی،
آز قالدی کی،
ایکی یئره بؤله منی،
باشیمدان گؤیه میخلادی،
دابانیمدان یئره منی،
ها ایسته‌دیم،
آددیم آتا بیلمه‌دیم…

یانیمدان آداملار کئچیر،
آی ‌ایشیغی، نه وئجینه؟
بوراخ منی، آی ‌ایشیغی،
گئدیم ایشیمه- گوجومه.

بو نه ایشدی، آی‌ ایشیغی،
نییه یوْلون مندن کئچدی؟
هامی چاشدی، آی ‌ایشیغی،
گؤرن- گؤرن گئندن کئچدی.

دئدیلر، دلی‌دی- نه‌دی،
هره بیر آد وئردی منه.
کیمی باخیب، کول ائله‌دی،
کیمی باخیب گولدو منه.

… بو منیم اَلیم- آیاغیم،
بو آغزیم، بورنون، قولاغیم،
کیمسه‌دن اسکیک‌لی‌ییم یوخ،
یوخ کیمسه‌دن آرتیق‌لیغیم، –
بوراخ گئدیم، آی ‌ایشیغی!

آمان، آتام، اوْ نه داشدی؟!
اوْ داش‌ آتان هارا قاچدی؟
ایتلر جانیما داراشدی،
بوراخ گئدیم، آی ‌ایشیغی!..

سن دادیما یئتیش، آنا،
آنا، سنین بالان منم.
بو گئجه آی ‌ایشیغینا
چارمیخلانیب قالان منم.
آنا، مندن کئچن بو ایشیق نه‌یمیش،
آنا، من کی ایشیق‌یئین دئییلم.
گؤرونور، باختیم بئله‌یمیش،
باختیمی سؤیَن دئییلم.

اؤلمه‌میشم، آغلامایین،
کئچین، آیاق ساخلامایین،
قاپیلاری باغلامایین،
اوْنسوز دا دؤیَن دئییلم.

یالاما، چکمم کیرلی‌دی،
هورمه، جانیم فیکیرلی‌دی،
اَل چک، آی آللاهین ایتی،
من سنین یی‌یَن دئییلم.

دیلیم لال، باشیم آشاغی،
ائوین اَن ماغمین اوشاغی،
بوراخ گئدیم، آی‌ایشیغی،
من ده سن دئیَن دئییلم…

ه. الف. سایه | ترجمه: 
ه. الف. سایه | چئویرن: 
رقیه کبیری
ه. الف. سایه | ترجمه: 
ه. الف. سایه | چئویرن: 
رقیه کبیری
چاپ

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مهتاب

رقیه کبیری
www.ishiq.net

آذربایجان ادبیات و اینجه‌صنعت سایتی

مهتاب

رقیه کبیری
www.ishiq.net

آذربایجان ادبیات و اینجه‌صنعت سایتی

مهتاب

رقیه کبیری
www.ishiq.net

آذربایجان ادبیات و اینجه‌صنعت سایتی