«آقایی» عائله‌سینه تسلیت دئییر، دؤزوم آرزولاییریق.
چوخ تاسفله هر بیر گون سووشدوقجا کرونا ویروسون اؤلوم سیراسینا علاوه اولانلارین سایی چوخالیر و بو اؤلوم سیراسی هله ده اوزانمادادیر. بیر گونوموز ده سئویلن بیر انسانین ایتگی خبریندن بوش کئچمه‌ییر.
اوره‌‌ک آغریسیلا بو گونلر حؤرمتلی دوستوموز و مدنیتیمیزین حامیسی «شمس‌اله آقایی»نین سئویملی گنج قیزی و آذربایجانین گؤرکملی صنعتکاری «عاشیق عبدالعلی نوری»نین قیز نوه‌سی «آننا آقایی»نین کرونا ویروسا یولوخما سببیندن حیاتینی ایتیردیگینی ائشیتدیک. بو آغیر ایتگی هامیمیزی سارسیلتدی. چوخ گنج یاشلاریندا حیاتدان آیریلان «آننا آقایی» اوکراین اؤلکه‌سینده طب اؤیرنجیسی ایدی و بو اؤلکه‌ده ده کرونا ویروسا یولوخموشدور. اونون جنازه‌سی اؤلکه‌یه گتیریلدیکدن سونرا تهراندا تورپاغا تاپشیریلمیشدیر.
بو واسیطه‌ایله «ایشیق» – آذربایجان ادبیات و اینجه صنعت سایتی- امکداشلاری آدیندان بو آغیر ایتگینی عزیز دوستوموز «شمس‌اله آقایی»یه، حؤرمتلی عائله‌سینه، قوهوم-اقرباسینا و دوست- تانیشلارینا تسلیت دئییر، اونلارا دؤزوم آرزولاییریق.
«ایشیق» – آذربایجان ادبیات و اینجه صنعت سایتی
۲۲/۰۱/۱۴۰۰
***
سئویملی «آننا آقایی»نین خاطره‌سینی عزیزله‌مک مقصدیله اونون آتاسی‌نین یادداشتی‌نین بیر حصه‌سینی و باباسی اونودولماز صنعتکاریمیز «عاشیق عبدالعلی»نین بیر اوخشاماسینی تقدیم ائدیریک:
آرام جانم می رود / شمس‌اله آقایی
دیر وقتی است که سالی دو بار چشم به راهش بودم. با خود می‌گفتم این بار نیز «آننا»یم با کاروان جویندگان علم یا دست در دست دوست و هم منزلش «یلدا» از غربت بی‌مروت و ناجوانمرد خندان و رقص‌کنان در دل تاریکی شب از پرنده آسمانی که غرش آن از دورادور با نور کم سو لحظه به لحظه نزدیک و نزدیکتر می‌شود، از راه خواهد رسید. اما این بار پرنده آسمانی در ساعت ۱۰ دقیقه مانده به ساعت یک بامداد شنبه ۲۱/۱/۱۴۰۰ با تک سواری خسته و رنجور و خفته بخواب ابدی، ناله‌کنان به زمین نشست….. بعد از چندین ساعت انتظار سهمگین و دردناک «آننا»ی مهربانم را تنها و تنها و بدون یار و یاور تحویلم دادند. خدایا چه شب فراموش نشدنی و سوزناکی بود. این بار همه چیز فرق کرده است؛ نه «آراز» ساندویچ می‌خواست و نه مامان مفلوک «آننا» خوشحال بود و نه خبری از «بابایی-بابایی» گفتن آننا بود و نه خبری از به آغوشم پریدنش و نه درخواست اینکه: «بابایی تا خونه ماشین را من می‌رونم» و…
خدایا وصل هجران عشاق چه دردناک بوده است. پروردگارا در آن لحظه عاشقانه در دل تاریکی شب فرودگاه ناله «جیران» و گریه و زاری بستگان و دوستان و عاشقان «آننا» و گریه ساکت و آرام و بی سر و صدای «آراز» چه دردناک بود… و خواهد بود….)
آپاردی کورونا بالامی
داغلادی سینه‌می یارامی
چارخی دؤنموش ظالیم فلک
آلدى الیمنن آننامی
«شمس‌اله آقایی»؛ ساعت ۱ : ۱۶ بامداد نیمه شب یکشنبه بیست و دوم فروردین سال هزار و چهارصد در اتاقی دربسته و کم نور و در پیش «آراز» برادر و عشق «آننا» که لحظاتی پیش خوابش برد.
***
بایاتی‌لار / عاشیق عبدالعلی
