۱. پوزغون قارقا

اوچوب گؤیدن قوندو تئز
بوز اوستونه بیر قارقا.
قانادلارین ییغاراق
اوتوردو چوخ ووقارلا.

شاققیلدادی بیردن بوز
پارچالاندی آرادان.
قارقا ده‌یدی برک یئره
– «بلا گلمیش هارادان؟!»

قالخماق اوچون بیر داها
چابالادی، چالیشدی.
گؤزه‌ل، شَوه قانادی
بوز، تورپاقلا قاریشدی.

آیاق اوسته دوراراق
قانادلارین آچدی تئز.
سینان بوزدان قورخموشدو
مهلکه‌دن قاچدی تئز.

گؤی اوزونه چاتارکن
قاریلدادی قار، ها، قار.
ائله بیل کی آغلاییر
زاریلدادی زار، ها، زار.

بوز اوستوندن ییخیلماق
کیمه مَگَر یاخشی‌دیر؟!
غرورو وار قارقانین
پوزغون اولماق حاققی‌دیر!
۱۵/۱۲/۱۴۰۲ – تهران

۲. قار گونو

بو گون بیزیم شَهَره
سس‌سمیرسیز یاغدی قار.
باخیب قارا بیز دئدیک:
گؤر نه گؤزل، آغ‌دی قار!

منله باجیم شاد اولدوق
باشلادیق قار تویونو.
آرتیق بیزه داد وئردی
قار گولله‌سی اویونو.

قار آدامی دوزلتدیک
حیه‌طده کی باغچادا.
یئر کؤکودن بیر بورون
قویدوق اونا آستاجا.

قار آدامی اورتادا
منله باجیم بیر یاندا.
بیرگه شکیل چکیردیک
نم نه تَهَر، بیر آندا.

سونرا دؤندوک ائوه بیز
اللریمیز دونموشدو.
بیر اوشوین قوش کیمی
شوفاژ اوسته قونموشدو.

آنام بیزه دئدی کی
یئمک واردیر بورادا.
چای، لب‌لبی، داغ شلغم
میز اوستونده اورتادا.

یئییب ایچیب، قیزیشدیق
ناغیل دئدی آنامیز.
باجیم‌‌لا من، آز سونرا
درس‌ اوخودوق یئنه بیز.
تهران- ۹/۱۲/۱۴۰۲