اوشوین
فرزین اصغری(آرپاتپه‌لی)
بیری وار ایدی، بیری یوخ ایدی، سویوقدان تیتره‌ین بیر اوشاق وار ایدی.
اوشاغین آدی آسلی ایدی. آتاسی قیزی دوغولان گون اونا “آدیوی آسلی قویورام”-دئمیشدی “کرم’یوی ده الله یئتیرسین.” سورا دا قولاغینا آذان دئمیشدی. آسلی چوخ دا یاشی یوخ ایدی آخی؛ او فقط اون دنه بایرام گؤرموشدو. ائله او آخیر بایرامدان دا تکجه بئش-آلتی آی کئچمیشدی. آسلی’نین هله ده عمی‌سی‌نین اونا وئردیگی بایراملیق پولو’نان مدرسه‌ده کیچیک قارداشینا آلدیغی میداد قورتارمامیشدی. آخی قارداشی هله مدرسه‌یه گئتمیردی کی! هردن مدرسه‌ده خانیم معلم‌لری‌نین اونو قاباغا چاغیریب اوخوتدوردوغو یا خانیمین اؤزو اوخودوغو تورکی شعیرلری قارداشینا او میداد’نان یازدیریردی:
“اوشودوم! اوشودوم!
داغدان آلما داشیدیم
آلمالاریمی آلدیلار
منی یولا سالدیلار.”
داییسی‌اوغلو اردبیل’دن، او دانیشگاهلاریندا قوردوقلاری کیتاب ساتان یئردن، اونا آلدیغی شعیر کیتابین هله قوتارمامیشدی. او زاد کیتاب… اول صفحه‌سینده ده “آذربایجان سنسن منیم” شعیری یازیلمیشدی. آدی یادینا دوشموردو. آسلی اؤزونه دئمیشدی کی شعیرلرین هامیسین أزبرلییه‌جک. هامیسین قره‌سینه اوخویاجاق.
آمما او ایل آسلی’نین آتاسی یاز ایشینی چوخ اکمیشدی. آخی دئییردیلر باها اولاجاق. قوربان قاباغی مال-حئیوانا یئدیردیب کؤکَلده‌جکلر. آسلی’نین دا یایدا ائله ایشی آتاسی’نان بؤیوک قارداشینا چای-چؤرک داشیماق اولموشدو. درگز ووران گرک یئییب ایچه ده، یوخسا ایشلییه بیلمز کی. یئرین باشینا دا گئدنده قارداشی’نان آتاسی اوتوروب چای-چؤرک یئیه‌نه‌جه آسلی دیمیریغی گؤتوروب بیر آز اونلارین بیچدیکلری هَل‌لردن گه‌مه‌له‌یردی، سورا دا تئز قاییداردی کنده.
نم نه‌یچون او ایل، ائله باخ، او بایرامدان بیر جور ایدی. یایدا دا آتاسی یاز-ایشینی بیچندن سونرا گتیریب تایایا وورماغینا ائله، هاوا اولموردو. ائله بیل، یاز-ایشی‌لر کنده گلمک ایسته‌میردیلر.
ایشلری تزه قوتارمیشدی. هله تایالاری قالیردی. ائله او گون ایدی؛ آتاسی تایانی بیتیرن گون. تزه آناسی چای دمله‌میشدی. گلدی «کیشی!»-دئدی «دور بیر چای ایچ ده!» ائله چایلاری تزه تؤکموشدو، آناسی. بیر آز دا بویمادرن’دن-کهلیک‌اوتو’دان تؤکموشدو چایا. یاخشی اییی گلیردی. آناسی آسلی’یا «قیزیم!»-دئمیشدی. «گئت بیر تویوق-جوجه‌یه دن-دۆش آت! گل!»
آسلی ائله اوردا ایدی. دیک او قاپاغان خوروزون قاباغیندا. دیک ائله او تویوقلاری‌نین لولونون قاباغیندا. ألینده‌کی بوغدالاری اوینادیردی. بیردن او خوروزون باشی قالخمیشدی. بیر اویانا-بویانا باخمیشدی. بیردن ده بانلاماغا باشلامیشدی. اونو ائشیتجک تویوقلاردا باشلامیشدیلار. آسلی بیلمیردی کی نه اولاجاق. ائله اونلار بانلایاندا دا کنده بیر لاخلاما گلمیشدی. کنددن توز قالخمیشدی. آسلی’نین گؤزونون قاباغیندا، لاپ ائله او بؤیوک قارداشی‌نین همه‌شه کیفین قویدوغو یئرده داملارینداکی تیر هاچانین اۆستوندن جاییب توشموشدو قارداشی‌نین بئلینه. ائله اونداجا آسلی قیشقیرمیشدی. آتاسین «آغا!» باغیریب چاغیرمیشدی. ائله ننه‌سین ده «ننه!» دئییب چاغیرمیشدی. آمما هئچ اولاردان سس گلمه‌میشدی. ایکیسی ده، ائله‌بیل، چایلاری قاباقلاریندا، درین یوخویا گئتمیشدیلر. ائله اوندا، دیک او آندا آسلی’نی داریخما باسمیشدی.
٭٭٭
گئجه ایدی. سویوق آدامی کسیردی. یئل سوموک‌لرین ایچینده‌کی ایلیگی ده سانجیردی. آسلی’نین بؤیرک‌لری آغریییردی. یایین آخیرلاری ایدی ده! قیرخ‌بئشی ده کئچمیشدی. سویوق توشن واخت ایدی. آسلی‌گیله موسا عمی شئی-شۆی گتیرمیشدی. موسا عمی «زلزله گئتدی، دای گلمییه‌جک» دئمیشدی. موسا عمی قاییتمیشدی. هه! ائله ائولرینه قاییتمیشدی. جیغاتی’نین قیراغیندان گلمیشدی. او کیشی’نن دانیشاندا ائشیتمیشدی. بیر دفه ده گله‌جک دئمیشدی.
آسلی’نین یایلیغی کیچیک قارداشی‌نین قیچیندا ایدی. تزه ییخیلمیشدی. ائله، او هشوو-پشوودا. آسلی’یا هئچ نه اولمامیشدی. ائوده دئییل ایدی کی. آسلی’یا فقط بیر شئی اولموشدو. باشی‌نین اۆستونده، دیک او ساغ قولاغی‌نین یانیندان، آلنین اؤپه-اؤپه، قارا گیله‌لری‌نین قاباغیندان کئچه-کئچه، قاشین تومارلییا-تومارلییا و اۆزونده اۆزه-اۆزه آشاغی گلن او ساچینا تزه بیر شئی چوخالمیشدی. هه! دیک ائله او بیرچکلرین ایچینده تئل‌لری‌نین بیری‌نین رنگی دؤنموشدو. آناسی‌نین داغیلمیش تؤوله‌لرینده‌کی اینکلریندن ساغدیغی سوت رنگده. دیک ائله او رنگده اولموشدو. ائله بیل او بیر تئلی ائله او آناسی اینگین امجگیندن چکیب زور’نان چیخاردیب اورا دوگونله‌میشدی.
آسلی قارداشینا آلدیغی میداد’نان داییسی‌اوغلو اردبیل’دن اونا گتیردیگی شعیر کیتابین تاپمیشدی. آمما گؤزلری موسا عمی‌نین یولوندا قالمیشدی. بلکه صاباح گله! بلکه بیر گون گله! بلکه ده هئچ گلمه‌یه! آمما، یوخ! گلر. «گللم.»-دئدی. بلکه بو دؤنه گون‌باتاندا یوخ، گون چیخاندا گلدی! آمما کئشکه گلنده، آغ یئلدن قاباق گله. ألینده ده پتوو’نان میداد’نان او کیتاب اولا!
آسلی’نین کیچیک قارداشی اونو چاغیریردی. «گل منه ناغیل دئ!»-دئییردی. «فاطما خانیم’نان هادی-بودونو دئیه‌جکسن ها!»
آسلی قارداشی‌نین یانینا گئتدی. آمما بو دؤنه ناغیلین اوّلی آیری جور باشلییردی:
“بیری وار ایدی، بیری یوخ ایدی.
گؤزلیین بیر قیز وار ایدی.
…”
گؤیدن اوچ آلما توشدو بیری منیم، بیری سنین بیری ناغیل دئیه‌نین.
یک پاسخ
ساغول کیشی،چوخ گوزلیدی