ائل یاددان چیخارتماز، تاریخ اونوتماز …
علی چشم‌آلوسی (هاشیم ترلان) – (۳۰ دی ۱۳۰۲ باکی – ۲۵ آبان ۱۳۹۳- تهران)
وطنیم منیم
سلام اودلار یوردو، سلام ای وطن،
تابیم توانیم منیم، وطنیم منیم!
قوینوندا اولماسامدا، آیری دوشسمده سندن
سنینله یاشایان، سنینله دوران
اؤز اوغلونام من، ترلانام من.
بیلیرم مندن گیلئی‌یین ده وار،
بیلیرم بوینومدا امه‌یین ده وار،
دئییرسن یقین:
– گول‌لره شعیر یازان،
ائل‌لره شعیر یازان ترلانیم منیم-
یادینا سالمیر منی،
بلکه اوجوز توتور دوغما وطنی؟!
بودور جوابیم منیم وطنیم منیم!:
-دئییرم باشیندا اسمه‌سین کولک،
نه یازیم آدینا یاراشسین آنا؟!
هر شعریم گونشین شعالاری تک
او آغ ساچلارینا داراشسین آنا!
یازیم گونشسن؟
نورلوسان اوندان؛
یازیم آتشسن؟
اودلوسان اوندان؛
یازیم آنالار آناسی‌سان سن؟
اولوسان اوندان؛
نه یازیم وطن؟
دئییرم بیر نغمه بسته‌له‌ییم من
سسیم پروازلانیب، مین بیر داغ آشسین؛
دوغروسو، دونیایا سیغمایان اوره‌ک
بو عاجیز قلمه نئجه سیغیشسین.
دئییرم، گل توتوم اتک‌لریندن،
آدیمی آدینلا تانیسین جاهان.
بو آندا قلمیم سسله‌نیرکی سن
نه «صمد وورغون»سان، نه‌ده «سلیمان».
وصفینی ائتمه‌یه آذربایجانین
هاردادیر او قدرت، هاردادیر وطن؟!
منه بیر جاهاندیر سنین هر آنین،
فقط ائللریندیر قلبیمدن اؤتن.
یوخ! آنا، یوخ! وطن، یوخ! عزیز دیار
صنعت عالمینده بو دئییل پئشم.
قورخورام کلامیم اولسون ناغیلوار،
شعیر ایلهامیما توخونسون تئشم.
گول نه‌دیر، تئل نه‌دیر، بوتون دونیانین
گول‌لری، تئل‌لری بیر تئلین اولماز.
باش- باشا چاتسادا بوتون گؤزل‌لیک،
«خزر»ین، «سهند»ین، «گؤی گؤل»ون اولماز.
گولزاردا ائتمه‌دیم هر گوله تمکین،
سئومه‌ییب، بویونا چلنگ هؤرمه‌دیم.
حتی قوس و قزح او یئددی رنگین
سنین صورتینه روا گؤرمه‌دیم.
شانیندا یازماغا سنین ای وطن
قلمی، ایلهامی بیر عمان گره‌ک.
او قده‌ر عزیزسن، اوجاسان کی سن،
وصفینی ائتمه‌یه سلیمان گره‌ک.
فقط بیر بویا وار دامارلاریمدا
عؤمرومله یاناشی دوغولوب ائکیز.
اونونلا شعریمده، اعتباریمدا
حیات یوللاریندا بوی آتمیشیق بیز.
او دا اؤز قانیمدیر بدنیمده‌کی،
اوندان گرانبها نه‌ییم وار آنا!
منیم قلمیمین جوهری‌دیر او،
اونسوز من نه یازیم آذربایجانا؟!
ایندی سنگرده‌یم، کئچیب جانیمدان
انقلاب اوغلویام، اوزوم ده آغ‌دیر.
صاباح یارالانسام آخان قانیمدان
داستانیم آدینا یازیلاجاقدیر.
