بولوتلار، قاپانمیش گؤی‌لر و سویوق اوتاغین سیخیجی حالی
آ‌‌ی‌ین بوتون گونلرینی
اومودسوزلوغا بولاییب، موردارلاییر
و من سنی دوشونرک، ای دمیر قاپیجیق‌لارین آرخاسیندا پارلایان اؤلکه
گونشه داریخیرام!
ماوی رنگلی سویونا و گؤیونه
باشی‌اوجا داغلارینا
چیچکلی دوزنلیکلر، کؤلگه‌لی دره‌لرینه
چالیشقان خلقینه،
توپ-توپ توپلانمیش آغریلار اوستونه آغریلار
یولوندان دؤنمه‌ین قوجامان توپراقلارینا موبارک!
عؤمور آتیم یورغون تنیمین آلتیندا
باش آلیب باشقا یئره چاپدیرسا دا
من سنی دوشونورم!
نه بیر تانیش، نه بیر سیرداش
نه بیر آنلیق چیین‌لرینه سؤیکنه بیله‌جک بیر یولداش
بیر سنسن، اضطراب- قورخولارینلا بیر سن
بیر سنسن، سیغیناجاقسیز بیر سن
تانیش دئییل هئچ بیر شهر،
باغ،
چای
تانیش دئییل هئچ بیر ائو،
کوچه،
یول
هئچ بو صؤحبت ده، بیزیم سئودگیمیز صؤحبت دئییل
سن بو درمانسیز آجی‌لارلا
بو جاوابسیز سوال‌لارلا
کیمه دؤنرسن، قوولاجاقسان
هارا گئتمک ایسته‌ییرسن؟ هارا؟
کیمسه یورغون اینسانین ائوینی
وارلیغی ایله ایشیقلاندیرماز
آدینی چکمه‌ییب، سؤز-صؤحبت ایله
روحونا اوخشاماز
گئجه یاریسی‌نین گؤز یاشلاری
قورتاریجی اولسا دا
من،
دوستلارلا ایله‌شیب، سرخوشام، خوشام،
دئمک، گولمک، ایچمک، شعر ایله صؤحبت
هر هانسی دیل، هر هانسی طرز ایله دانیشیرسان دانیش
سؤز بیرلیک و ایلقاردان
ابدیلیکدن‌دیر، دوستجاسینا!
آمان خیال‌لار الیندن،
آمان!
منیمله اوینامادیغی اویون قالمایان
سینیق-سالخاق یوخولاردان!
سحر پارلادیغیندا قاپی‌جییغیم
هله ده سیخیجی بولوتلارلا دولودور
اما من
ای پارلایان اؤلکه
اوره‌ییم سنین گئجه‌لرین
کؤکسوم سنین ایشیق سئور اوجاغین کیمی‌دیر
دئمیشدیم کی
گونشه داریخیرام…
2 پاسخ
ملال ابرها و آسمان بسته و اتاق سرد
تمام روزهای ماه را
فسرده می نماید و خراب می‌کند
و من به یادت ای دیار روشنی کنار این دریچه‌ها
دلم هوای آفتاب می کند
خوشا به آب و آسمان آبی ات
به کوههای سربلند
به دشتهای پر شقایقت، به دره های سایه دار
و مردمان سختکوش، توده کرده رنج روی رنج
زمین پیر پایدار!
هوای توست در سرم
اگر چه این سمند عمر زیر ران ناتوان من
به سوی دیگری شتاب می‌کند
نه آشنا نه همدمی
نه شانه‌ای ز دوستی که سر نهی بر آن دمی
تویی و رنج و بیم تو
تویی و بی پناهی عظیم تو
نه شهر و باغ و رود و منظرش
نه خانه‌ها و کوچه‌ها نه راه آشناست
نه این زبان گفتگو زبان دلپذیر ماست
تو و هزار درد بی دوا
تو و هزار حرف بی جواب
کجا روی ؟ به هر که رو کنی تو را جواب می‌کند
چراغ مرد خسته را
کسی نمی فروزد از حضور خویش
کسش به نام و نامه و پیام
نوازشی نمی‌دهد
اگر چه اشک نیم شب
گهی ثواب می‌کند
نشسته‌ام به بزم دوستان و سرخوشم
بگو بخند و شعر و نقل و آفرین و نوش
سخن به هر کلام و شیوه‌ای ز عهد و از یگانگی است
به دوستی، سخن ز جاودانگی ست
امان ز شبرو خیال
امان،
چه ها که با من این شکسته خواب می کند
اگر چه بر دریچه‌ام در آستان صبح
هنوز هم ملال ابربال می‌کشد
ولی من ای دیار روشنی
دلم چو شامگاه توست
به سینه ام اجاق شعله خواه توست
نگفتمت دلم هوای آفتاب می‌کند.
سلام لطفا متن فارسی شعری که ترجمه شده را نیز ارسال کنید