قادین
حسن اؤزگور
بیر، ایکی،….اون ایکی،
آشیریریق ییرمینی
هله دایانیبدیر.
سالخیم بوزلار اورتاسیندا،
یانیبدیر او.
قارا گؤزلری،گونلرینه آچیلمیش باجالار،
دونیالار وار،
بیر داملاجیق گؤز یاشیندا.
باخیشیندا، حیاتا ماراق،
چؤره‌ک قیتلیغی.
چانتاسیندا، نه بیر کیتاب، نه بیر یازی.
باکیره دؤشلری، سوده تامارزی.
سولموش سؤزلر دوداقلاریندا.
“سوسوزام “دئیه‌جه‌یمیش یوخسا،
“سئویرم سنی “بلکه ده.
اللری اؤرتویه تیکیلی،
قالارغی قادینین،قایغی هئیکلی.
اره‌میک اولدوغونا یقینینیز وارمی؟
-یوخ!
هاچانسا یئریکله‌یه‌جک،
دوغولاجاق بیر هارای.
وای!….وای!…….
ییرمی قارین دوغوب عصیرلر،
هله قیسیر قالمیش او قیز.
یوز ایللیک‌لر آرخاسیندا،تک باشینا،
یالقیز.
پارچا-پارچا تؤکه‌جه‌یم قانلی اوره‌ییمی شعیرلریمه،
“سئویرم”دئیه‌جه‌یم سنه،
اؤله‌جه‌یم سنه ،
بو آخشام.
ایلک سئوگیم ،سون سئوگیم،
نئچه اوره‌ییم وارکی؟
بیر باخیشلیق بوغدا گؤیرده‌جه‌یم اووجلاریمدا،
بایراما بسله‌یر کیمی.
تانیدام بلکه باهارلاری باخیشلارینا،
اؤیره‌دم گؤزلرینه یاشیللیغی.
گون گؤرمه‌دن ایسته‌مم اؤلمه‌یینی.
اوزات منه اللرینی،
دئییشینی،
ان سئودییین “دون”ونو گئی.
مندن آیری یانان،
“من” سن ، هئی…!
