ایده‌آل‌لاری واریدی
دنیز داوران
(«سیفی عمی»نین خاطیره‌سینه)

İdealları vardı..
Özgürlük ve aydınlık bir geleceğin şarkısını yüreğinde taşıyıp,uğruna savaşlar verecek kadar deyerliydi …
kuş gibi yüreğinde,gördüğü haksızlıkların ateşi alevlenirdi ama güzel gülümsemesi hiç eksik olmazdı yüzünden…
Hiç bir zaman olduğu kişiden,düşüncelerinden ve özgürlük hayallerinden vaz geçmedi,şerefi ve onuruyla,dağ gibi yıkılmadan gitti…
Ardında güzel anıları kalplere kazıyarak gitti…
Ruhu şad olsun,hayalleri gerçek…

آرمان‌هایی داشت …
در نهان خانه‌ی قلبش ترانه‌های آزادی و آینده‌ی روشن را داشت
با وجود عذاب‌هایی که می‌کشید برایش ارزشمند بود…
هرچند آتش بی‌عدالتی‌ها و زخم زمانه‌هایی که دیده بود، در جانش زبانه می‌کشید؛ اما لبخند مهربانش هیچگاه از چهره‌اش رنگ نمی‌باخت…
هرگز از کسی که بود و از اندیشه‌ها و آزادیخواهی‌اش عقب‌نشینی نکرد و با شرافت و غرورش همچون کوه، ایستاده‌وار رفت…
با خاطرات خوشی که در قلب‌ها حک کرده بود رفت…
باشد که روحش شاد و آرزوهایش برآورده شود