12 پاسخ

1. حسن گرامی
   من با شما تنها به نیکی و ارج سخن نوشتم، چرا کوشش می کنید که از من یک مردم (انسان) خودخواه که تنها سخن خود را می پسندد و به سخنان شما نمی اندیشد، بسازید. این منش نیست که سخنان مرا ببرید و هشت چیم (دلیل) مرا درباره زبان مادری و راستین مردم آدورپایگان (آذربایجان) خود بیوگارید (سانسور نمایید) و مرا بدکردار و بداندیش بشناسانید. این ایوینَگ (شرط) آزاداندیشی نیست و برای شما که خود را دکتر می دانید نیز هیچ پسندیدگی ندارد. اگر راست می گویید چرا با این که من دوبار هشت چیم را برایتان فرستادم، آن را در دسترس خوانندگان ارجمند آدورپایگان نمی گذارید که بخوانند و آزادانه رای (نظر) خود را بدهند؟ شما خود از دانایی مردم می هراسید؟
   اما شما از ویژگی گیهان (جهان) سومی ها نوشته اید: ارج نهادن به مردم (انسان) هیچ در آیین شما دیده نمی شود، بسنده است که به شیوه نگارش نوشته های خود بیندیشید و با دادگری خودتان خود و کار خودتان را ارزشیابی نمایید. من دشمن شما نیستم و تنها برای در دسترس گذاشتن یافته های خودم با شما و دیگر هم میهنان ارجمندم با شما سخن گفتم. آزار شما هم میهنم چه سودی دارد؟ اگر به من ناسزا هم بگویید و یا ایز (حتّی) بیشتر، من دوستتان دارم. خواهش می کنم که تنها برای روشن شدن راستی ها و درستی ها بکوشیم و شما نیز اگر سخنی دارید، رای خود را بی کم و کاست و بی آن که سخنان مرا بیوگارید (سانسور کنید) بنویسید. آشنایی با زبان و فرهنگ راستین خود بسیار ارزشمند است، اگر چنین نیست و این اندیشه ای به سخن خود شما گیهان سومی است، پس چرا بر شناساندن زبان ترکی با فرنام (عنوان) زبان مادری (آنادیلی) می کوشید؟؟؟؟ حسن گرامی، آشنایی با زبان مادری راستین ما را با کیستی (هویّت) و داستان (تاریخ) خودمان و فرهنگمان می پیوندد و آشتی می دهد. درخت پربار بی ریشه می خشکد و از میان خواهد رفت. مردمان تا پی به چیم (معنی) واژه ای بیگانه نبرند، به چیستی آن پی نخواهند برد و این به روشنی در دانستن نوشته های دانشگاهی دیده می شود. از سوی دیگر، آشنایی با زبان راستین و مادری دست کم در آدورپایگان (آذربایجان) نه تنها گسست فرهنگی نمی آفریند که به پیوند مردم گرامی آدورپایگان با فرهنگ و داستان (تاریخ) خودشان، نیاکانشان نیز انجامیده و راه بدکاری وتَرمنشی (سوء استفاده) را بر بیگانگان و بیگانه پرستان نیز می بندد که هیچ، مردم آدورپایگان را با دیگر مردمان ایران زمین نیز می پیوندد. چرا با این که زبان مادری راستین ما مردم آدورپایگان پارسی پهلوی بوده است، خود ندانیم و دیگران نیز ندانند و روزنامه “ایران” که می توانست داستان و زبان مادری راستین مردم آدورپایگان را بشناساند، به هرزگی و بیهودگی سخن بنویسد؟!!! نادانی و نادانی کجا به نیک فرجامی انجامیده است که ما مردم آدورپایگان را به خوشبختی برساند؟ پس خواهشمند است اگر دانشگرا و خواهان راستی و درستی هستید:
   ۱٫ با آزادمنشی هشت چیم (دلیل) روشن مرا بی کم و کاست در دسترس مردم بزرگوار آدورپایگان بگذارید تا بخوانند.
   ۲٫ اگر سخنان مرا به هر چیمی (دلیلی) نادرست می پندارید، با روانی دانشگرا و آزاداندیش و با ارج نهادن به خود و دیگرانی چون من، سخنان خود را بیاورید و مرا خودخواه یا گیهان سومی نخوانید. این شیوه برای فرهیخته دانشگاهی در برخورد با بیسوادی چون من به هیچ روی درست نیست. ما هم میهنیم. باور کن که من دوستتان دارم و هیچ دشمنی با شما و هیچ مردمی ندارم.
   در همه گیهان و در کشورهای گوناگون، فرهنگستان زبان و فرهنگ برای پالایش زبان از واژگان بیگانه و گسترش فرهنگ کشور بنیاد نهاده شده است. از آلمان و فرانسه تا کشورهای آسیایی چنین فرهنگستان هایی را دارند. من کجا با نام یک زبان دشمنی کرده ام؟ و کجا گفته ام که یک روشن اندیش هستم؟ چرا این سخنان را درباره من می نویسید؟ مگر من دشمن شما هستم؟ حسن گرامی، هنگامی که دیدم آزرده می شوید، دیگر چند روزی چیزی ننوشتم تا آرامش داشته باشید و خدای ناخواسته شما را نرنجانم، با این که من در نوشتنم به شما نتاخته ام و بد ننوشته ام. امشب که سخنان شما را خواندم، دیدم که نوشته اید که من نام زبان شما را نپدیرفته ام و … . خواهش می کنم با نیک خواهی و تنها برای پی بردن به درستی و راستی، بی کج شدن به سوی من یا خودتان، هشت چیم مرا یکبار بخوانید و بیندیشید. من مرده و شما زنده، اگر درست یافتید که هیچ، و اگر نادرست، شما با چیمهای خودتان نادرستی سخنان مرا به من نشان بدهید تا من یاد بگیرم. پیوسته تندرست، شاد، پیروز و سربلند باشید.

2. من از نوشتار شما چیزی نفهمیدم .و فکر کنم این مشکل نوشتار شماست نه من که واژگان بکار فته
   راستی قرار شد دیالوگ کنی نه مونولوگ نگفتی بجز حافظ و سعدی که شاعران فارس ایرانی اند از شاعران غیر پارس ایرانی نام ببری ؟نام نبردی
   حبیب ساهر را نگفتی کییه؟
   چندتا نام شاعر ترک ایرانی را بگو چندتا نام بزرگ از بلوچ ایرانی بگو؟و…………
   راستی چرا ایران را معادل فارسی و پهلوی می دانی
   هر علم و تمدنی زبان خودش را دارد و باید با دانستن آن به پیشرفت برسی بنده خدا تلاش کرده هلیکوپتر را ساخته نه چرخ بال را!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   حالا فکر کن هلی را می دانی می تونی بگی هلی برد و……. این یعنی زبان .
   حالا به قول شما ما کلمات پهلوی را به کار می بریم و برای حفظش تلاش می کنیم ولی همفکران شما نمی گذارند چرا؟
   چرا برای طرز فکر من تصمیم میگیری؟
   اگه دوست داشتی گفتگو ادامه پیدا کنه
   هرچی دوست داشتی را جواب نده یعنی دیالوگ کن نه مونو لوگ

3. دوست عزیزاینکار ارزشمند نیست چون باعث گسست فرهنگی میشود
   تلفن تلفن است با دورگو گفتن ایرانی نمی شود
   کامپیوتر کامپیوتر است با رایانه گفتن ایرانی نمی شود.
   چون الان در دانشگاه این مشکل است که باید زبان علم را به کلمات مرده تبدیل کرد و سپس همانها را دوباره ترجمه کرد
   در ضمن من به شما نمی گویم چگونه فکر کن
   ولی شما و دوستانتان حتی نام زبان مرا قبول ندارید و ادعای روشنفکری می کنید.
   این ویژگی جهان سومیهاست که یک عده تمامیت خواه به جای دیگران تصمصم می گیرند.

4. زمانی که گرو ها و آزمایشگاه های دانشگاهی را که در آن سرگرم کار هستم، به زبان انگلیسی به یکی از استادان دانشگاهی در آراگ (عراق) واگویی می کردم، ایشان از من نام مرا پرسیدند و چون نام من، “بابک” را شنیدند چنان سرخ و آزرده شدند که من از دگرگونی سیمای او به آزردگی وی پی بردم و پرسیدم. گمان من درست بود و ایشان به چیم (دلیل) همنامی من با پاپک خررمدین آزرده بودند. به ایشان گفتم که پاپک گناهی نداشت مگر پدافندیدن (دفاع) از مام میهن در برابر اعرابی که با جنگ دین خود را می شناساندند و برای همین پدافند سپیناگ (دفاع مقدّس) نیز بود که شیرزنان و شیرمردان آدوریگ (آذری) دوشادوش هم بیست و سه سال در بالای کوهستان های سرد آدورپایگان تابستان و زمستان در گرما و سرما ماندند تا مام میهن و ناموس خود را به بیگانه نفروشند و کودکان خود را نیز در آن ایوینَگان سخت بار می آوردند. اعراب آن زمان سرخ جامگان یا همان مردم ایران زمین را مردمی هوسباز و شهوت ران (برای این واژگان برابری در پارسی نیافتم) شناسانده اند. کدام زن و مرد هوسباز و شهوت ران بیست و سه سال می جنگد و بالای کوهستان نستوه می ماند؟!!! به او گفتم که شما خود ایرانی هستید و او نپذیرفت، چون داستان خود را نمی دانست که کشور آراگ تنها پس از جنگ گیهانیگ (جهانی) نخست زاده شده است. به او گفتم که پایتخت شما بغداد (بغ: خدا و داد: داد) نامی پارسی پهلوی دارد و او نپذیرفت. به او گفتم که تیسفون در نزدیکی بغداد و ایوان مادَیان (کاخ اصلی/ کاخ کتاب) را چه می گوید که در آن جا استوار ایستاده است؟ تیسفون سده ها پایتخت ایران اشکانی و ساسانی بوده است. در آن زمان هنوز نمی دانستم که نام آراگ (آسیاب از بن آردَن: آسیاب و آرد کردن) نام راستین عراق بوده است. عراق عجم (اَراک) و عراق عرب (عراق) هر دو نامی پارسی پهلوی هستند که به دو گونه عربی شده اند. سپس دانستم که خانَگین که خانقین می خوانند نامی پارسی پهلوی داشته با چیم (معنی) درخورِ خانه ساختن. میان رودان نخستین جایی است که گندم را پروریده و کشت کرده اند و در آن جا آسیاب بسیار بوده است و برای همین چیم آن سرزمین آراگ نامیده می شده است.

5. حسن گرامی
   از من درباره چکامه سرایان (شاعران) آدورپایگان پرسیده اید، با خود بیندیشیم که هر چکامه سرایی از دید روانی باید چکامه ای بسراید که یا برای مردم زادگاهش خوش بیاید و یا دست کم برای فرمانروایان زمانش، خیر (مورد) نخست برای راه یابی به دل مردم خود و خیر دیگر برای به دست آوردن پول و زر و گاه (جاه) خواهد بود و گذران آسوده تر زندگی. چکامه سرایانی چون شیروانی (سده ششم هجری قمری)، نظامی گنجوی (نیمه نخست سده ششم هجری قمری)، و سنایی (سده هشتم هجری قمری) که در گذشته می زیستند، با این که زبان ترکی نیز در آدورپایگان به کار گرفته می شد، به زبان فارسی چکامه سروده اند که به ویژه در سده ششم نظامی گنجوی با چکامه هایی چون خسروشیرین و … مردم را با گذشته راستین و زبان و داستان خود آشتی می داده است. نسیمی نیز یکی از دو دیوان خود را به فارسی سروده است. از چکامه سرایان همزمان ما نیز پروین اعتصامی به فارسی چکامیده است و شهریار نیز چکامه های بسیاری به فارسی دارد. این چکامه سرایان نه به چیم (دلیل) خودشیرینی به فارسی سرودند که نسیمی را زنده زنده پوست از سر تا پا کندند و دم نزد. در این میان تا آن جا که من می دانم تنها شهریار چکامه ای را پَدیرَگ (علیه) فارسی زبانانی که به مردم ترکی گوی آدورپایگان دشنام داده بودند، به زبان چکامه واکنش نشان داد. این چکامه سرا نیز خود به زبان فارسی چکامه ها سروده است و این چکامه را واکنشی باید دانست. شوربختانه همان گونه که گفتم داستان (تاریخ) ایران زمان کوتاهی است که بررسی شده است و بیشتر فرهنگیان و دانشگاهیان ما برای پی بردن به داستان زبان نیاکانی ما ایرانیان
   چندان که باید نکوشیده اند. پشتیبانی نکردن یا پشتیبانی اندک از چکامه سرایان کوستیگ (منطقه ای) در یک زمان ویژه نمی تواند کیستی مردم را دگرگون کند، اگر چه پسندیده هم نیست. سیستان و بلوچستان سرزمین اهورایی رستم و یعقوب لیث صفار (نام راستین وی رادمان پور ماهک است و از بستگان خسرو پرویز ساسانی بود)، گردستان (سرزمین اهورایی گردانی چون گُردآفرید) و آدورپایگان (سرزمین پاپک خررمدین و ستارخان و باقرخان) است. در پاسخ به پیروزی بی جنگ نیز باید گفت که آری انجام پذیر است. آدولف هیتلر در جنگ جهانی دوم کشورهای اتریش، و چک را بی جنگ به کشور آلمان پیوند داد و این دو جنگ به جنگ گل ها نامی شدند که دو سوی جنگ به هم گل انداختند. در داستان اسلام نیز وانش (فتح) مکّه بی خونریزی روی داد. چرا باید درباره خودمان، ما ایرانیان، با این فرهنگ زیبا و بالا که در خاور و باختر به نیکی از آن یاد می شود و به راستی نیز نیکو بوده است، بدگمان باشیم. من نمی دانم چرا کوروش را دوست نمی دارید، و در پیش نام او آن همه نشانه پرسشی چیده اید؟ آیا بنیانگذار ایران را نمی پسندید؟ کسی که در سازمان های میانکارانیگ (بین المللی) از او به نیکی یاد می شود و استوانه دروستی های (حقوق) مردم او الگوی کاران (ملل) گوناگون سده بیست و یکم گشته است. اگر نسیمی در زمان کوروشی که از آن بدت می آید می زیست در نزدیک به سی سالگی و جوانیش، پوست او را زنده زنده نمی کندند!!! ما مردمان ایران در گوشه گوشه ایران از هوراسان تا گردستان و از گیلان و مازندران تا بوشهر و از سیستان و بلوچستان تا آدورپایگان با هم هیچ دشواری ای نداریم و یار و یاور هم هستیم و تا اندازه ای که در توانمان باشد برای هم کوشیده ایم و جان هم داده ایم. زمانی که صدام به خوزستان یورید و سینه زنان ایرانی را شکافت، مردم دلیر ایران از جای و جای آن به یاری خوزستان شتافتند. شیرینی پخش نمی شد! خون بود و بمباران و گلوله توپ و تفنگ، افزون بر گرمای جانکاه و گرد و خاک. زمانی که اعراب مسلمان به هگمتانه (همدان) تاختند، مردم آدورپایگان در زمان پاپک خررمدین به یاری آنان شتافتند. پاپک خررمدین در آتشگاهی به تنهایی با افشین از هوراسان سخن می گوید، اگر زبان پاپک و افشین که هر دو نام هایی پارسی پهلوی دارند، جدای از هم بود و پارسی پهلوی نبود، چگونه با هم سخن می گفتند؟؟؟ بی برگرداننده (مترجم)؟؟؟ دشواری ما مردمان ایران میان ما مردمان ایران زمین نیست. ما همدیگر را دوست داریم و با هم نیز زندگی کرده و خواهیم کرد و مرد و زن از دو جای دور ایران بسیارند که با هم زندگی می کنند. مردم ایران دشواری بزرگ خود را خوب می شناسند، کارگزاران راستین و پاسداران مام میهن را نیز به خوبی ارج می نهند و سرسپردگان بیگانگان، به ویژه بیگانگان روس و انگلیس، شغال و روباه پیر داستان ایران زمین را نیز خوب می شناسند. تخم های انگلیسی را با آراستگی و پیراستگی های گوناگون آسان باز می شناسند و می دانند که جدایی افکندن و فرمان روا داشتن کار دیرینه انگلیسی ها است که در درازای داستان کهن کشورمان همواره با روس ها همدستی کرده اند و مردمان ایران زمین را در زمینی به بزرگی کیشور (قاره) ووروبَرشت (اروپا) از ما بازماندگان ایران کهن گسسته اند. من دیگر چیزی برای شما نخواهم نوشت، نه به این چیم که شما را دوست ندارم، نه شما برادر و هم میهن گرامی من هستید و نزد من ارجمندید. به این چیم که همه چیز را به روشنی نوشته ام و تنها اندیشیدن بایسته است تا راستی ها و درستی ها را نزد خود بیابید. من دوست دارم که همه جای ایران آباد باشد و مردم با هم با نیکویی و آزادی سخن بگویند تا درستی از کجی روشن شود، ما هیچ یک بد نیستیم و باید دنبال روشنایی در تاریکی بگردیم تا راه را از بیراهه بازشناسیم و بازشناسانیم. دوستتان دارم، برادر کوچک شما، بابک

6. حسن جان
   شما از نبش گور سخن به میان آورده اید. پرسش این جا است که برای پی بردن به کیستی مردم، و در این خیر (مورد) ویژه، ما مردم آدورپایگان، باید در آینده گذشته زبانی و کیستی مردم را جستجو نمود یا در گذشته؟ هر چند دور. من دوستانه نمی گویم، من دوست شما و مردم ایران هستم. کشور لهستان تا چندی پیش پاره پاره شده بود و از روی نَخشَگ (نقشه) نیز پاک شده بود، مردم دلیر و بافرهنگ لهستان نبش گور کردند و پیکر گرانبها و جان باخته میهن خود را از زیر خاک یورش بیگانگان بیرون کشیدند و جانی دوباره به آن بخشیدند که امروزه نیز خوشبختانه کشوری زیبا و خوب است. کشور ما از یورش اعراب، مغولان و چنگیز و تیمورلنگ، عثمانیان، و روسها و انگلیسی ها آسیب ها خورده است. زبان پارسی پهلوی نیز بسیار زخم ها دیده است. هر بیگانه ای که چیره شد، بسته به چندی (میزان) ددمنشی و ایوینَگان (اوضاع و شرایط) چندین سال نا چندین سد سال بر بخشی یا همه ایران فرمانروایی کرد و زبان و فرهنگ خود را گسترانید و داشته های ایرانیان را تا توانست به یغما برد. اعراب ایز (حتی) به نام ما ایرانیان نیز دل نسوزاندند، و ما را دوباره به زبان خودشان نامیدند. در این ایوینَگ (وضعیّت) من نباید در گذشته هر چند دور دنبال داستان و زبان راستین ایران و ایرانی و آدورپایگان باشم. مایه شرمندگی و شوربختی است که برخی از ما ایرانیان نیز سرسپرده بیگانگان شدیم و تیر و کمان و توپ و تفنگ بیگانه را در هر بار یورش و چندی پس از آن نه به خود بیگانگان، به پیر و جوان و زن و مردی کشیدیم که آرمانی مگر آزادی مام میهن وانیده (اشغال شده) خود نداشتند. مایه شوربختی است که هیچ دانشگاهی هرچند هم که در رشته زبان و فرهنگ پارسی درس خوانده باشد، کاری را که من نمودم، نکرده است. شما راست می گویید که با واژگان نبش گور شده من دشواری دارید، چون به درستی و راستی این واژگان را پیشتر ندیده اید، و باید فرهنگیان و دانشپژوهان ما این کار ارزشمند را می کردند که نکردند. من نیز خود مانند بسیاری دیگر ناتوان از دانستن کیستی خودم بودم تا این که جَدیشنیگیها (تصادفاً) از تارنمای بسیار نیک پارسی انجمن به من نیبیگ (کتاب) واژه نامه هوشمند پارسی پهلوی شناسینیده (معرّفی) شد که به انگلیسی است و در دانشگاه گوتینگن آلمان سال ها پیش به چاپ رسیده است. با خواندن و برگرداندن این نیبیگ ارزشمند بود که به بسیاری ار راستی ها پی بردم. آیا جای آزردگی ندارد که این نیبیگ تا کنون به فارسی برگردانده نشده بود؟ این همه دانشگاه زیر کوهی و پشت کوهی، و همه سست و بی جنبش!!! چیم (هدف) من نیز نخست یافتن واژگان برابر پارسی برای ابزاری بود که در آماده کردن کمپوست به کار می روند، و همین کار مرا به تارنمای بالا کشانید و در آن جا بود که واژه های ناشناخته “پارسیگ” و “دانشیگ” را دیدم که نخست گمان بردم نویسندگان از خود ما را به بیگانگان انگلیسی زبان می چسبانند که پسوندی مانند “یک” را در واژگانی بیگانه چون “بیولوژیک/ بایالاجیکل” به کار می برند و من هم در دل خودم لبخندی زدم و چیم (دلیل) را جویا شدم. آن گاه این نیبیگ را شناساندند و به درستی سخن آنان پی بردم. واژگانی چون اَنَشوش (بد) و شوش (خوب) و شوشتر (خوبتر)، اَنایین (نامرسوم و شگفت آور) و آیین (مرسوم، رسم، شناخته شده)، نَخشَگ (نقشه) و کِپنَگ (چیزی خسته کننده، پروانه) و گاوال (ابزار آهنگ نوازی) چندین نمونه از واژگان پارسی هستند که ما از گذشته خود یادگار نگه داشته ایم ولی نمی دانیم که پارسی پهلوی هستند و آن ها را ترکی می پنداریم. من دیشب هشت چیم بخردانه را برای پارسی پهلوی بودن زبان مادری راستین آدورپایگان نوشتم و در سخن پایانی نیز چیم های دیگری را برای ارزشمندی یکپارچگی ایرانیان و ایرانشهریان آوردم. سخنی را نیز آوردم که می تواند برای مهرورزی و یکپارچگی ایرانیان و برون بردن آنان از دشواری باشد. شاد و تندرست و پیروز باشید. بابک

7. دوست عزیز زبان زنده است و کلمات تغییر می کنند و شما همچنان نبش قبر می فرمایید من جملات شمارا نفهمیدم با وجود آنکه دکترا دارم و حالا شما فکر کنید که گذشته تان خیلی خوب بوده اگر به فرض خوب بوده که شک در آن است مال گذشته است چه اصراری دارید که بقیه هم بیایند به شما نقشه بدهند که چیست و من کی هستم تو سعی کن خودت را بشناس بقیه خودشون بلدند خود را چه بنامند.
   حالا تو که اینقدر دقیقی بفرما
   چه کسانی قبل از امپراطوری خیالی کوروش چه کسانی اینجا بوده اند و به چه زبانی صحبت می کردند قطعا فارسی یا اریایی نبوده اند البته شاید شما بگید که این سرزمین از اول مال کسانی مثل شما بوده اند؟؟؟؟
   کوروش و بزرگی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مگر میشود به کشوری حمله کرد و آنجا را گرفت ولی خونریز نبود؟ راستی تاریخ ایران قبل از کوروش کجاست یا فقط بعد از کوروش را باید بدانیم؟

   از شاعران بزرگ فارس ایرانی به جز حافظ وسعدی کسی را میشناسی؟
   از حبیب ساهر شنیده ای ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/ اگر نشنیده ای چرا؟
   چند تا نام شاعر بزرگ تورک ایرانی را بگو
   اگر ادعا می کنی برای ایران فکر می کنی
   اسم چندتا شاعر از فارس ایرانی را گفتی
   اسم چندتا از گیلک ایرانی را بگو از بلوچ ایرانی بگو
   قطعا نمی توانی بگویی اینها ایرانی نیستند نه ؟
   چرا آنها را نمی شناسی و به زور افکار خودت را می خواهی به دیگران بقبولانی

   راستی هر اسمی روی اقوام ایرانی (فارس و …. )می گذاری بگذار هرچه دلت خواست ولی خواهشا بگو چرا ایران برابر فارس است که آسمان ریسمان می کنی تا اسم زبان و منطقه و قوم مرا عوض کنی البته چون ادعای روشنفکری داشتی پرسیدم

   از یکپارچگی ایران حرف می زنی ولی به دیگرا ن به زور می گویی چگونه فکر کند؟؟؟؟؟؟؟

8. من آتا و آنامنان دیلیمین آدینی تورکی ایشیدمیشم.
   بولمورم بو نه فیکیر دی کی زورونان ایستییر لر منه دیلر سن نمهنه سن و نپجه فیکیر لشملی سن؟

9. شهرام جان درود، به تازگی واژه ای به نام کِپنیدَن را در کتاب جامع اللغات شوشتری دیدم که پس از بررسی این واژه در چارچوب دستور زبان پهلوی دریافتم که واژه کِپنَگ از همین بُن، به چیم (معنی) خسته کننده همان واژه ای است که برای نامیدن جانوری به کار می بریم که به دام انداختن آن تا اندازه ای دشوار و خسته کننده است: پروانه. چون برای خودم شیرینی داشت خواستم شیرینی این دانایی را پیشکش شما هم میهن گرامی خود نیز نموده باشم. تندرست و پیروز باشید.

10. شهرام گرامی من شما را به ایران نمی چسبانم چون شما در ایران زندگی می کنید و ایرانی هستید، من با زبان ترکی هم دشواری ندارم که یاد گرفتن هر زبانی نیکو است. دشواری آن جایی نهفته است که من و شما خود را و کیستی خود را نمی شناسیم و نمی دانیم. دشواری آن جایی نهفته که زبانی را که به زور شمشیر و تیر و نیزه سده ها در گلویمان فرو برده اند و بر زبانمان دوخته اند که لب به زبان مادری خود نگشاییم، زبان مادری خود می پنداریم و زبان مادری راستین خود را بیگانه و بی جا می شناسیم. من از آن آزرده ام که ایز (حتّی) دانشمندان زبان و فرهنگ در دانشگاه های ما نه یک نیبیگ (کتاب)، که یک نامه نیز برای روشن نمودن مردم و آگاهانیدن ایشان نمی نویسند و ننوشته اند. من به این می سوزم که دشمنان فریبکاری چون روس و انگلیس با داشته های بسیار بر جدایی افکنی میان ما ایرانیان می کوشند و ایرانیانی که باید در بخش فرهنگی میهنمان کوشا باشند و برای همین هم دستمزد اگرچه اندک می گیرند، هیچ کنشی ندارند. من خود یک واژه نامه پارسی پهلوی را به فارسی برگرداندم که سال ها پیش درآمده بود ولی به فارسی برگردانده نشده بود و هنوز هم به بیرون نیامده است. چه خوش است که نام پارسی داریم و نه تازی و نه تورکی و … . زبان فارسی دری همان زبان فارسی رسمی و درباری است. چندی پیش بی بی سی انگلستان برنامه ای پخش کرد و در آن پیرمردی کهنسال و افغانی می گفت که زبان فارسی دری (به سخن ایشان همان زبان افغانستان) جدای از زبان فارسی ما ایرانیان است که ایز (حتّی) کارگزار برنامه بی بی سی را که ایرانی بود و با ایشان در گفتگو بود، به شگفتی واداشت. بی بی سی و انگلستان از یکپارچگی مردمان ایران زمین می هراسند و زمانی هم که در گُردستان (سرزمین گُردان و دلیران) آراگ (عراق) رای گیری برای جدایی آنان بود، بسیار در کوشش بود که مردمان ارجمند گردستان ایران را نیز بر آن برانگیزد که میهن خود ایران را رها کنند و به گردستان آراگ بپیوندند. جدایی استان های ایران و ناچیز و کوچک و ناتوان شدن هر چه بیشتر مردمان این بخش از گیهان (جهان) آرزوی گور اهریمن پیر و زشت انگلستان است، همانی که پول خون می خورد و برای سرزمین های ما نخشه های نوین می کشد با کشورهایی نو که هنوز نیستند. چرا به اسکاتلند و ایرلند و ولز خود نمی اندیشد و برای ما خواب می بیند؟ برای افغانی خسته و رنجور از جنگ های پیاپی و داعش و طالبان و … و ایرانی که جنگ دیده و اقتصادی نیرومند هم ندارد. ایز از یکپارچگی این دو سرزمین ایرانشهری می هراسد، چه برسد از یکپارچگی کشورهای دیگری که با جنگ و دسیسه از مام میهن جدا کردند. نوکران خود را در سرزمین ها گسترده اند که یکی هوراسان (خراسان) را جدا می خواهد، یکی آدورپایگان را، یکی گردستان، و یکی سیستان و بلوچستان سرزمین اهورایی رستم را، و یکی خوزستان را، یکی گلستان و دیگری گیلان و مازندران را. امید است که ما ایرانیان بر آبادانی و آزادی میهن خویش بکوشیم: آزاد باش ای ایران، آباد باش ای ایران؛ از ما فرزندان خود دلشاد باش ای ایران. نام کورش، نام سعدی و حافظ و خیام که مایه سربلندی ما ایرانیان هستند کجا، و چنگیزی که خون ها ریخت از خاور تا دل اروپا کجا؟ راه برونرفت از دشواری داشتن آرامش روان و خردورزی است.

11. شما اول بیا پارسی پهلوی را ثابت بکن که وجود داشته با نه. همین طوری کلماتی را مشابه با کلمات امروزی یک گ و الف و .‌.. اضافه میکنی و میشه فارسی پهلوی.
    تا ۱۰۰ سال پیش این زبان به اسم دری در ایران نام داشت حالا این کلمه فارسی که خوش مجهوالهویه است دم هایی مثل فارسی باستان و فارسی پهلوی و فارسی من درآوردی اضافه میکنی که بچسبانی به ایران برو واسه همین فارسی عربی شده نظر بده به به زبان تیمور و چنگیز. ما افتخارمون زبان تیمور و چنگیز و شاه اسماعیل و احمدشاه و مته خان و هون و تاتار و ایغور و ستارخان و برو بچه های اردبیل و آستارا و زنجان و قروه وسنقر و قشقایی و تبریز و بناب و اورومیه سلماس و …. است.
    زبان چنگیز من ارزشش صدها و هزاران بار از زبان حافط و سعدی و …. است.

12. با درود و شادباش گفتن نوروز و سال نو برای نویسنده ارجمند و دیگر دستندرکاران این تارنما، بدین روش می خواهم یادآوری نمایم که زبان مادری ما در آذربایجان زبان تورکی نیست و این زبان همان گونه که می دانید یادگار یورش سپاهیان چنگیزی و تیموری است که با نگاهی در نخشگ (نقشه) جغرافیایی روسیه کنونی نیز گذرگاه آنان از مغولستان تا اباختر (شمال) ایران به خوبی دیده می شود. ایز (حتی) ترکیه نیز این زبان را به زور آنان فراگرفته است. باور ندارید به آن جا بروید. روستاگ هایی چون هوراسان، افشین، ارزنجان (ارژنگان) و کوست های (مناطق) گُردنشین را خواهید یافت که روزگاری از آن ایرانمان بودند و اندکی دورتر، بازمانده های داستانیگ (تاریخی) به جای مانده از روم باستان را خواهید دید. وانگهی، نام سرزمین آذربایجان (عربی شده آدورپایگان: جایگاه های آتش) و روستاگ ها (شهرها) و کوه ها و دشت مغان آن همگی ریشه پارسی پهلوی دارند. شیروان و گنجه و باکو/بادکوبه و ایز دربند دربند روس ها نیز نام هایی پارسی پهلوی دارند و هنوز نیز دژ ساسانی استوار بر این روستاگ دربند ایستاده است. این دیدگاه من است و امیدوارم که شما نیز درستی سخنان مرا بررسی کرده و به نوشته های من بیندیشید. من در وبلاگی به این خیر (موضوع) پرداخته ام که بسیار شادمان و سپاسگزار خواهم بود اگر آن را ببینید و بخوانید و رای خود را بنویسید. پیوسته تندرست، سرفراز و پیروز باشد. بابک (عربی شده پاپک)