من بالاجا ایدیم. هله مکتبه گئتمیردیم. نه یازا، نه ده اوخویا بیلیردیم. هئچ اؤز آدیمی دا اوخویا بیلمیردیم. چونکی حرفلری تانیمیردیم. آنجاق پاییزدا مکتبه گئده‌جه‌یم.
عمیم منه بیر نئچه قشنگ کیتاب گتیردی. دئدی کی، بیرینجی صینیفه گئدنده بو کیتابلاری اوخویاجاقسان. هله‌لیک شکیل‌لرینه باخ. من بیلمیردیم هانسی کیتابدان باشلاییم. بو واخت بیر سس ائشیتدیم.
–مندن باشلا، مندن باشلا.
تعجب لندیم. گؤره‌سن بو کیم‌دیر؟
–منم دانیشان، کیتابام. من الیفبا کیتابی‌یام. منی ورقله، هر صحیفه‌مده سنه تزه-تزه سؤزلر دئیه‌جه‌یم. من ان بؤیوک کیتابام. اگر اوشاقلار صحیفه‌لریمده‌کی ۳۲ حرفین هامیسینی اؤیرنسه بوتون آدلاری، بوتون سؤزلری، بوتون کیتابلاری اوخویا بیلرلر. منیم هر حرفیمدن، بیلیرسن نئچه سؤز باشلاییر. مثلاً، آ حرفی ایله باشلانان سؤزلری سایماقلا قورتارماز. اینانمیرسان، اؤزوندن سوروش.
–آ… – دئیه حرفی سؤزه باشلادی. – البته، من الیفبانین بیرینجی حرفی‌یم. اونا گؤره نئچه-نئچه گؤزل سؤزلر مندن باشلاییر! آتا، آنا، آداملار. آذربایجان. منیم چوخلو دوستوم وار. آذرلر، عادیل‌لر، عاریف‌لر، عاکیف‌لر، آفتلر، آلتایلار، آسلانلار. هر ایل پاییزدا من اونلارا چوخلو آلما، آرمود، آلچا آلیرام.
–باغیشلا، باغیشلا دئیه کیمسه آ-نین سؤزونو کسدی.
– بلی، باغیشلا. من ده ب حرفی‌یم. بلی – ب. دوغرودور. الیفبادا آ حرفی بیرینجی‌دیر. آنجاق ائله بیرینجی سؤزو ده منیمله باشلاییر.
بی-رین-جی. بلی… ائله، بلی سؤزو ده ب-نان باشلانیر. بئله‌دیر.
بونا گؤره ده من هئچ واخت “یوخ” دئمیرم، همیشه “بلی” دئییرم. بلی، من آ-نین باجی‌سییام. آ دئدی کی، آتا سؤزو اونونلا باشلانیر. منیمله ایسه آتانین آتاسی، یعنی بابا سؤزو باشلانیر. بلی، بابا. بیزیم دوغما شهریمیزین آدی باکی‌دیر.
باکی دا منیمله باشلانیر. منیم دوستلاریم بیر بالاجالاردیر، بیر ده بؤیوکلر: بدیر، بکیر، بشیر، بیکه، بیلقئیس…
آ دوستلارینا آلما، آرمود، آلچا آلیر. من ایسه اونلارا بوتون باغلاری باغیشلاییرام. بلی، بیز آ حرفی ایله باجیییق. آ. ب. کیمینسه سسی ائشیدیلدی:
–بس هئچ منی یاد ائتمیرسینیز؟… و.آ.ب و و یعنی من.
من ۵-جی-یم. ۵-جی-نی اونوتمایین. وطن سؤزو منیمله باشلانیر. “ب”نین بختی وار. منیم ده واختیم… من هامی اوچون واجیبم، وفالییام، وارلییام. بوتون واحیدلر، والیده‌لر، واقیفلر، وجیهه‌لر منیم وفالی دوستلاریم‌دیر.
–قویمارام، قویمارام منی اونوداسینیز. من ق-یام.
قورخورام، قئیدیمه قالمایاسینیز. قویون، من ده دئییم. من ده سیزین قارداشینیزام. قلمیم ده وار، قیلینجیم دا.
–دوستلار! دوستلار! من ده “د” حرفی‌یم. دوستلوق سؤزو منیمله باشلانیر. دئییرم دوست اولاق. دئییرم دالاشمایاق.
دئییرم دانیشماق اوچون سؤزو “س” حرفینه وئرک. آخی سئنتیابرا آز قالیب. درسلر باشلایاجاق. داها نه دئییم؟ هه اونو دئییم کی، درسلر مندن باشلانیر. درسلر سؤزونو دئییرم. دوستلوق اولسا، درسلرینیزی یاخشی اوخویارسینیز. دفترلرینیزی سلیقه‌لی ساخلایین.
–اوندا همیشه بئش آلارسینیز – دئیه ب د-نین سؤزونو کسدی.
دئدی:
–سؤزو س حرفینه وئرک. بوگون-صاباح سئنتیابرین بیری‌دیر. سؤز سنین‌دیر، آی س.
س دئدی:
–سالام. سالام سئویملی اوشاقلار. سئنتیابرین بیرینده سحر ساعات سککیزده مکتبلر سیزی صبیرسیزلیکله گؤزله‌یه‌جکلر.
من الیفبا کیتابی ایله بئله تانیش اولدوم. عزیز اوشاقلار، بو کیتابی ورقله‌سه‌نیز، او سیزه ده چوخلو ماراقلی ناغیللار، حکایه‌لر دانیشار، شعر اوخویار.
ایول، ۱۹۶۷
