حبیب فرشباف / سسلی حئکایه‌لر ۰۶ – خودو – سسلندیرن: کبری میرحسینی
خودو / حبیب فرشباف
آبا بوخارینی چوخالت‌ـ دئـیه‌جه‌یم‌ـ قوی اوتاق تندیرکیمی قیزیشسین!
آنام منی بو حالدا گؤرنده تئز یون کؤینه‌یـیمی گتیریب، منی دانلاماغا باشلایاجاق:
ـ «بالا سنه دئمه‌دیم کی هاوا پایـیزی‌یـیب قیش پالتارلارینی گؤتور؟ ! هئی دئدین زنگ‌آوانین ماشین یـولو وار، تئز قایـیداجاغام!ـ ایندی جزاندی چک!»
آنام حاقلی‌ایدی: سازاق ایینه- ایینه بدنیمه سانجیلیردی. آرخالیـغیمین یاخاسینی قووزایـیب، باشیمی سویوقدان گیزلتسم‌ده، قولاقلاریم شاختادان دوغرانیردی. اللریمی قولاقلاریمین اوستونه باسیب قاچماغا باشلادیم. آرتیق ورزقان جاداسینا یاخینلاشمیشدیم. «باخ ائله بو تپه‌نی ده آشسام ورزقان اوتوبوسو گؤرونه‌جک».
قارشیدان اسن یـئل، لوت قلمه‌لری اوینادیردی. یـئلین قورخوسوندان بئلیمی ایکی قات اییب، تپه‌نی دیرمانماغا باشلادیم.
تپه‌نین باشینا چاتان کیمی ورزقان جاداسینا باخدیم. گؤز ایشلدیکجه اوزانیب گئده‌ن جادادا بیر قارالتی‌دا گؤزه توخونماییردی. قیچلاریم سورونه‌ـ سورونه تپه‌نی ائنیب، تورپاق جادانین کناریندا قول‌لاریمی قولتوقلاریما باسیب دایاندیم. هرگون ورزقاندان تبریزه تکجه بیر اوتوبوس یولا دوشور، اونون‌دا کی، واختی وعده‌سی معلوم اولموردو.
انتظار سویوغون شدتینی داهادا آرتیریردی. یان‌ـ یؤره‌یه گؤز گزدیردیم. هئچ بیر دالداناجاق تاپا بیلمه‌دیم.
گؤیه باخاندا قارا بولودلارین آرخاسیندا تکجه گونشین سولغون بیر ایزی گؤرونوردو. توز تورپاق‌لا سورونن قورو یارپاقلارین سسی، یـئلین سسینه قاریشمیشدی. بیر اود یاندیرماق حسرتی‌له، کیربیتیم اولمادیغیـنی بیله‌ـ بیله، هئی جیبلریمی آختاریردیم. بیردن جادانین اوتایـیندا، بیر تپه‌نین دالداسیندا، بیر قویون سوروسونه گؤزوم ساتاشدی! سئـوینجک سورویه طرف قاچماغا باشلادیم. هله سورویه بیرآز قالمیش‌ـ کیربیت، کیربیت‌ـ باغیرسام دا، چوبان باشینی بولادی. ـ بلکه ائشیتمیرـ دئـیه، بیرآزدا ایره‌لی گئدیب، اللریمی گؤزونون قاباغیندا اووشدوراندا، ـ «والیم‌دی »ـ دئدی، ـ سن اودون «نیغ »، «گتیلیم » اولاـ تئزـ تئز بیرآز چؤر- چؤپ ییغیب، قورو یارپاقلاری‌دا آلتینا دولدوروب، چاغیردیم. گلیب چاتدی! خیرداجا بیر اوغلاندیر. یون بؤرکونون ایچینده شوه کیمی گؤزلری پار- پار پاریلدایـیر. ـ آدیم خودو دو ـ دئدی. کیربیت قوتوسونو الیندن آلیب آچارکن، یـئریمده دونوب قالدیم! قوتودا تکجه بیردانا چؤپ قالمیشدی!
بو یـئل‌لی هاوادا بو تکجه کیربیت‌له اود یاندیرا بیله‌جه‌ییمه مطلق اینانماسام‌دا، اوجاغین دیبینده دیزه چؤکوب، آرخالیغیمی چیخاریب باشیما چکدیم. سونرا ایکی قات اوجاغین اوستونه اییلدیم. نفسیمی سینمده حبس ائدیب، تیتره‌ک اللریم‌له کیربیتی یاندیردیم. توسدو آرخالیـغیـمین آلتینی دولدوروب، گؤزلریمی یاشاتمایـینجا آیاغا قالخمادیم. خودو ایسه باشیمین اوستونده دیک دایانیب، دینمزـ سؤیلمز منه باخیردی. سئـوینجک آرخالیغیمی گئـییب، دویمه‌لرینی برکیتدیم. الیمده‌کی بوش کیربیت قوتوسونو، اوجاغا آتماق ایسته‌ینده، خودو چالاغان قوش کیمی بیردن قوتونو الیمدن قاپدی! او منیم تعجب‌لی باخیشیمی گؤرنده باشینداکی ایپ بؤرکونو گؤتوروب، اونون قاتیندان بیر دسته کیربیت چؤپو چیخاریب، قوتویا دولدوردو. من‌سه تعجب‌له اونا باخارکن، یئریمده قورویوب قالمیشدیم.
منی بئله گؤرنده، خودونون آغ‌ـ آپباغ دیشلری‌نین آراسیندان چیخان شیرین سؤزلری، اونون شیرین گولوشونه قاریشدی:
ـ «ناندیلانماسایدین بیلین‌ده وئله‌جه‌ایدیم».
