آیاقسیز قمار
رقیه عبدیلی (سازاق)
پری ایله داغ پئنجری درمکدن گلیردیک؛ حیات یولداشیمیزین عمیسی‌نی گؤردوک. زمیسی‌نین قیراغیندا چاره‌سیزجه گؤزلرینی بیر گئچینین دالیسیجا زیلله‌میشدی. بیزی گؤرجک دئیینمه‌یه باشلادی:
ـ بیر بئله قویون ایچینده باخ بو گئچی منی زارا گتیریب, دای اینجاریم‌دا قالماییب دوشم دالیسیجا؛ قوردلاردا دا چیخار یوخدو، بونو توتوب یئیه‌لر، یاخام قورتولا…!
پری گوله‌ـ گوله: «آی نورعلی عمی، من قورد. ایستیرسن اونو توتوم یئییم؟» دئیه سوروشدو.
نورعلی عمی گولومسه‌ییب دئدی:
ـ باخ، بو گئچینی توتا بیلسن یئ، نوش‌جانین اولسون!
پری اؤز قایناتاسی‌نین جانینا آندا وئریب سوروشدو:
ـ نورعلی عمی سنی مش‌قوربانین جانی، توتسام گئچی منیم اولاجاق؟
نورعلی عمی:«باخ هم مش‌قوربان، هم ده مش اوروج (منیم قایناتام) جانینا آند اولسون هر هانسیز بو گئچینی توتساز، سیزیندی. توتون منیم یاخام قورتولسون!» دئدی.
من بو سؤزلری بیر ظارافات ساندیم. نورعلی عمی‌نین یانیندا اوتورارکن کئف ـ احواللاشدیم. پری، کیشی‌نین سؤزونه اینانیب، دوشدو گئچینین دالینا. ها بوردا، ها اوردا نهایت توتدو. اوره‌یی دؤیونه ـ دؤیونه گئچی قوجاغیندا گلدی نورعلی عمی نین یانینا. تؤشویه ـ توشویه: «الوعده من‌الوفا، نه دئییرسن ایندی؟» دئیه سوروشدو.
نورعلی عمی بیرآز قیزاریب، بوزاریب، اؤزونو سیندیرمادان دئدی:
ـ کیشی کیمی سؤز دئدیم، گئچینی توتسان سنین، توتدون ایندی سنیندی. اما بیرشرطی وار، اونو قوجاغیندا کنده کیمی آپاراسان!
پری بیر منه باخیب، بیر عمی‌یه بیر ده قوجاغیندا کی گئچییه هئچ‌نه دئمه‌دن یولو قاتدی قاباغینا دوز کنده ساری. ائله گئدیردی کی من الی‌بوش اونا چاتا بیلمیردم. قایناتام‌گیله چاتدیق. گئچینی یئره سالدی، بیر قاتما ایسته‌ییب، گئچینی بَییرده ـ بَییرده آیاقلارینی باغلادی. بیر بئله زور ایشی گؤره بیلدیگی اوچون اؤزدو ده تعجوبلویدو. هئچ ـ هئچینه بیر گئچی قازاندیغی اوچون سئوینیردی. قایناتام‌گیلده قوناق اولدوغونا گؤره کیمسه بیر سؤز دئمه‌دی. اونلارین ائوی شهرده اولدوغو اوچون هئی: «اوروج عمی دئییرسن بو گئچینی ساتیم، یا کسیب اتین یئیک؟» دئییردی.
هردن ده سئویندیگیندن بیر سؤز دیلینه گتیریب، یا دا اوشاق یانا بیر رفتار ائدیردی. شام دا یئیه بیلمه‌دی. گئجه یاتیب ـ یاتماماغینی بیلمه‌دیم.
سحر شافاق آتارـ آتماز اوشاغیمی آیاق یولوندان گتیریردیم. قاپی چالیندی. اؤزـ اوزومه «خئیر اولا گؤره‌سن کیمدی؟» دئدیم.
«کیمدی؟» دئیه سسلندیم.
نورعلی عمی‌نین حیات یولداشی خانیم خالا قاپی دالیندان سسلندی:
ـ منم! گئچینی گتیر، گلمیشم گئچینی آپارام!
قاپییا ساری گئده ـ گئده:
ـ خانیم خالا سنسن؟
حیرصلی ـ حرصلی جوابلادی:
ـ سن هله اؤرگشمه‌دین منه «عمی جانی» دئمه‌یی؟ نه خانیم خالاسیدی با!!؟
گولومسه‌ییب دئدیم:
ـ اولسون اؤرَنرم خانیم خالا حیرصلنمه!
خانیم‌خالا دئمه‌ییمه فیکیر وئرمه‌دن: «هانی گئچی؟» دئیه اوجا سسله سوروشدو.
ـ هانسی گئچی؟
تعجب‌له اوزومه باخیب: «دونن گتیردیییز گئچی دا!»دئییب آرتیردی: بیزیم کیشیده عاغیل اولسایدی نییه باششاقچی اولوردو، او قویونلار هامیسی هالخیندی (خالقیندی) او گئچی ده هالخیندی. او آغزیندان بیر سؤزدو بوراخیب، سیز نییه اینانیبسیزها!!؟
بو سؤزلری دئیه ـ دئیه گئچینی قیچی باغلی ـ باغلی قوجاغینا آلیب، زیققینا ـ زیققینا اورادان اوزاقلاشدی.
قایناتام گیل ده پنحره‌دن باخیردیلار. من ده هئچ‌نه دئمه‌دن حیط قاپیسینی باغلاییب، ایچری گلدیم. سسیمی چیخارتمادان یئریمه گیریب یاتدیم.
حیطه‌ده اوجالان سسدن یوخودان آییلدیم، گونش ساچاقلارینی هر یئره یاییمیشدی. پری ایدی. «هانی گئچی؟» دئیه بورـ بوجاغی آختاریردی.
پنجره‌دن باشیمی چیخاردیب: «آیاقسیز قمار ایدی، داها اوتوزدون!…» دئدیم.
یک پاسخ
رقیه خانیم عبدیلی، قلمیز وار اولسون. خوشا گلیم بیر حئکایه اوخودوم.