غزل
محسن زندی
مارالیم، قوی دولانیم باشینا پروانه کیمین
بو قده‌ر ناز ائله‌مه دلبر فتانه کیمین!
منی گر یاندیراسان شعله‌ی عشقینده مدام
یانارام، آخ دئمه‌رم اوددا یانان دانه کیمین.
ائده‌سن شوق وصالیندا منی سرگردان
دوشه‌رم چؤللره بیر عاشیق دیوانه کیمین.
دؤزه‌رم هرنه بلا گلسه سنین هیجریندن
او قده‌ر تا یئتیشم وصلینه مستانه کیمین.
ایسته‌سن جانیمی، آل! شوقیله تقدیم ائده‌رم
گلمه‌یک بلکه داها گؤز- گؤزه بیگانه کیمین.
سن ده “محسن” غمینی جان ائوینه مهمان ائله
سال بو عشقین سؤزونو عالمه افسانه کیمین.
