«مولانا» ایله شعرلشمه
سوسن نواده رضی

حضرت مولانا فارسجا و خراسان تورکجه‌سینین قاریشیمیندان اولان بو بدیع و گؤزل ملمع‌نی قوشدوغوندا، اؤز اوستادلیغی و درین باشاریغینی بو ایکی دیلده گؤزلر اؤنونه سریبدیر. منیم مولانا ایله اؤز دیلینده دئییشیب شعرلشمه جسارتینده بولوندوغوم اوچون بوتون ادیبلریمیز باغیشلارلار منی…

مولانا:
دانی که من به عالم یالنیز سنی سئورمن
چون در برم نیایی اندر غمــت اؤلــــــــرمن
من یار با وفایم، بر مـن جفــــا ائلــــورسـان
گر تو مرا نخواهی من خود سنی دیلـرمـن

سوسن رضی:
از حق چو می‌رسد درد آغریسینا دؤزرمن
پنهان و آشکارا قان یاشــــلارین سوزرمن
زآغوش پرنیازم گئتـدین الیــــم کسیــلدی
نقشی ز روی ماهــت اور‌گیمـده چیزرمن
پیلی‌ست درد هجران، از هیبتش چؤکـرمن
غم هر چه را تنیده با دست خود سؤکرمن
بر حــال بی‌شکیبم باللـَه اگر قییـــارسـان
یکسـر کون و مکـان را بیـر- بیـرینه تیکرمن

مولانا:
روی چـــو ماه داری مــــن شـــاد دل از آنم
از آن شکـــر لبــانت بیر ائوپکنگ دیلــــرمـن
تو همچو شیر مستی دانی قانیم ایچرسن
مــن چون ســـگان کویت دنبــال تو گـزرمن

رضی:
بر گِـــرد کعبــــه‌ی دل پرگار کیــمی دؤنرمن
شمس رُخت چو تابد تعظیم ائدیب سؤنرمن
گــر جـانیمی دیلـــــرسن تاب ِ ندادنم نیست
ور بوسه‌ای بخواهی گــؤیدن یئره ائنــــرمن
تو شاه عاشقـــانی قارشینــدا باش ایه‌رمن
بر چون تو صیـدِ نابی سؤیله نئجه قییارمن؟
خونخوارگی‌ ِ معشوق دلداره خوشدور البت
من خـاک پایت ای یار گیله‌م اوسته قویارمن

مولانا:
فرمای غمزه ات را تا خون من بریزد
ور نی سنین الیندن من یارغویا باریر من

رضی:
فرمای اگر بگویی فرمانروا کسرمن
بر سرزمین دلها طوفان اولوب اسرمن
مقتول اگر سن ایسن، من غمزه را فزایم
با ناز یارغونو هم، من خود دارا آسارمن

مولانا:
هر دم به خشم گویی بارغیل منیم قانیمدان
من روی سخت کرده نزدیک تو دورور من

رضی:
هر دم نیاز آری نازلا سنی بورورمن
از ترشرویی تو دایم اوزاق دورور من
گاهی اگر لجاجت از حد خود برون شد
هلبت بونون حئسابین بیرگون سنه سورورمن!

مولانا:
روزی نشست خواهم یالقیز سنین قانیندا
هم سن چاخیر ایچرسن هم من قوپوز چالار من

رضی:
در هجر، چون تو گاهی رؤیالارا دالارمن
وقتی کِشی تو نازم، قول بوینونا سالارمن
مستانه- پایکوبان غرق وصال ایچینده
بیر وارلیغین اؤزویله، بیر سن ایله دولارمن

مولانا:
روزی که من نبینم آن روی همچو ماهت
جانا نشان کویت از هر کسی سورور من

رضی:
گرچه مرا نبینی من هپ سنی گؤرورمن
هر تار و پودِ هستت بر هست خود هؤرورمن
در ناکجا چه جویی ماوای بی‌نیشانیم
راه سعادتی تو، من هپ سنی یورورمن

مولانا:
ماهی چو شمس تبریز غیبت نمود گفتند
از دیگری نپرسید من سویله رم آرار من

رضی:
در جستجوی خورشید اولدوزلاری دارارمن
افلاک کهکشان را افغانیلن سارارمن
بیداد اگر کند یا گر ترکیمی قیلارسا
این دل به کار ناید، بو کؤکسومو یارارمن