دومین ویژه‌نامه آذفمینا به مناسبت ۲۵ نوامبر منتشر شد؛ جنبش زنان فلسطین
دومین ویژه‌نامه سایت آذفمینا که ترجمه و تلخیصی از «جنبش زنان فلسطین مقاله‌ای به قلم شبنم کسکین و آینور شنگال است به مناسبت ۲۵ نوامبر؛ روز جهانی منع خشونت علیه زنان منتشر شد.
این سایت که پیشتر به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن؛ ویژه‌نامه‌‌‌ی خود را به «رقیه کبیری» نویسنده، شاعر و مترجم آذربایجانی اختصاص داده بود، این بار به مناسبت ۲۵ نوامبر به بررسی روند جنبش زنان فلسطین پرداخته است.
ویژه‌نامه ۲۵ نوامبر آذفمینا، با بررسی وضعیت اجتماعی خاورمیانه و ساختار مردسالارانه حاکم در آن، روابط خویشاوندی و خشونت شروع شده و بعد از بررسی اشغال صهیونیست و چگونگی وارد شدن زنان به عرصه مبارزه، به بررسی تاریخ جنبش زنان پرداخته است.
جنبش زنان در سازمان‌های دولتی یا سیاسی
تشکیلات مستقل زنان
مبارزه زنان برای حقوق اجتماعی
مبارزات آزادی‌بخش زنان
مباحثات زنان در فضاهای دانشگاهی
مبارزه زنان در گروه‌های دینی- و سیاسی و انتفاضه و عواقب آن
و
تاثیر منازعات بر نقش‌های جنسیتی و خشونت دو طرفه
از جمله مباحث مطرح شده در این ویژه‌نامه است.
در نتیجه این مطالعه آمده است:
جنبش زنان فلسطینی به خصوص در طی یک دهه‌ی گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است. زنان مشارکت رسمی سیاسی را افزایش داده‌اند. آنها توانسته‌اند تا با همکاری گروه‌های فمینیستی اسرائیل، فعالیت‌های مشترک صلح‌طلبانه را سازماندهی کنند و با ایجاد محدودیت و تضعیف مرزهای گفتمان اسلامی نسبت به قبل، موفق به ایجاد تغییرات گفتمانی شده‌اند.
علیرغم افزایش همکاری جنبش زنان با قدرت‌های ملی و بین‌المللی، این جنبش موفق شده است تا استقلال خود را حفظ کند. سازمان‌های غیردولتی (مردم نهاد) ساختار مردسالارانه حکومت فلسطین و چهارچوب‌های حقوقی تبعیض‌آمیز را تحت فشار قرار داده‌اند و فمینیست‌های اسلامی هم با ایجاد فشار بر قوانین اسلام، سیاست‌های جنسیتی محلی را توسعه داده‌اند. با نگاهی به ماهیت جنبش زنان فلسطین می‌فهمیم که این جنبش براساس نیازها و خلاقیت شکل گرفته است.
آنها براساس آموزه‌ها و تجربیات انتفاضه اول، دریافته‌اند که باید سیاست‌های ملی و فمینیستی را همزمان تعقیب کنند. همان طور که در تاریخ جنبش زنان فلسطین مشاهده می‌شود، در هر دوره، اعتراضات عمومی باعث حضور زنان در عرصه عمومی شده و مبارزه در کنار مردان، آنها را به مشاهده مشکلات خاصشان رهنمون ساخته است و این مسئله به شکل گیری خواسته‌های جنبش زنان منجر شده است.
با این حال تغییرات پویای منطقه‌ای باعث شده تا جنبش زنان متوقف شده و در درون جریان‌های دیگر حل شود. هر بار به نوعی «بازگشت به نقطه آغاز» تجربه شده است و زنان به فعالیت‌های اجتماعی و سازمان‌های خیریه در حوزه‌های محدود و یا به خانه‌هایشان برگشته‌اند.
امروزه زنان فلسطینی که به خاطر قتل‌های ناموسی کشته می‌شوند و یا در معرض خشونت خانگی قرار می‌گیرند، در کنار خشونت دولت اسرائیل یک معیار قابل توجه است. این امر نشان می‌دهد که شخصیت مبارز باید هم علیه دولت اسرائیل و هم برای رهایی زنان مبارزه کند.
مبارزه برای آزادی و استقلال مردم فلسطین با انتفاضه سال ۱۹۸۷ در عرصه جهانی مطرح شده است. با این حال این مبارزه بیشتر بر گذشته متکی است و زن فلسطینی سنگین‌ترین زخم‌های این جنگ را بر پیکر دارد که به نظر می‌رسد هرگز به پایان نمی‌رسد.
زن فلسطینی نه تنها برای ملت و مردم که برای خودش هم به دنبال عدالت است. ازدواج براساس تقدیر را نمی خواهد، تک همسری، نه به عنوان همسر یا خواهر یک مرد بلکه به عنوان فردی مستقل، حق آموزش و شغل و برابری جنسیتی را می‌خواهد. از یک سو علیه اشغال اسرائیل و از سویی دیگر علیه جامعه فلسطینی که تحت سلطه‌ی مردان و نیروهای ارتجاعی اسلام گراست مبارزه می‌کند.
متن کامل ویژه‌نامه آذفمینا به مناسبت ۲۵ نوامبر را می‌توانید از لینک زیر دانلود کنید:
http://azfemina.com/fa/?p=1991
