“فیضولی”ایله “سوسن نواده رضی”نین دئییشمه‌سی
فیضولی:
جان وئرمه غم-ی عشقه کی، عشق آفت-ی جان‌دیر،
عشق آفت-ی جان اولدوغو مشهور-ی جاهان‌دیر
رضی:
جان وئرگیلن عشقه، دئمه کی درده سالان‌دیر،
اول نشئه‌ی باقی کی دئییرلر، بو همان‌دیر
فیضولی:
سود ایستمه سؤودایی غم-ی عشقده هرگیز!
کیم حاصیل-ی سؤودایی غم-ی عشق زیان‌دیر!
رضی:
عشق عرشه اوجالدار ده‌لیرن عاشیقی، اونچون
هر دنلی زیان وورسا گئنه سود-ی عیان‌دیر
فیضولی:
هر ابرویی خم قتلینه بیر خنجر-ی خونریز
هر زولف-ی سیه قصدینه بیر افعی ایلان‌دیر!
رضی:
قاش‌لارداکی اول جذبه‌یه جان وئرمه‌مک اولماز
تئل تابینا تاب ائتمه‌یه‌نین عؤمرو تالان‌دیر
فیضولی:
یاخشی گورونور صورتی مهوش‌لرین، اما
یاخشی نظر ائتدیکده، سرانجامی یامان‌دیر!
رضی:
مه‌رولره مذمودو بویورسان دا تماشا،
بیلمم نه سبب وار کی، تاماح طاقت آلان‌دیر!
فیضولی:
عشق ایچره عذاب اولدوغون اوندان بیلیرم کیم
هر کیمسه کی، عاشیق‌دیر، ایشی آه و فغان‌دیر!
رضی:
آلچاتما گیلن مرتبه-یی عشقی کی انسان
آللاه‌لیغا عشقین قانادی‌یلا اوجالان‌دیر
فیضولی:
یاد ائتمه قاراگؤزلولرین مردوم-ی چشمی
مردوم دئییب آلدانما کیم، ایچدیک‌لری قان‌دیر!
رضی:
آیینه‌یی خلقت‌دیر او گؤزلرده‌کی مردوم
آلداتدیغی، قان ایچدیگی یالنیزجا گومان‌دیر!
فیضولی:
گر دئرسه “فیضولی” کی: “گؤزل‌لرده وفا وار”
آلدانما کی، شاعیر سؤزو البته یالان‌دیر.
رضی:
هئچ ظن ائله‌مزدین می چیخار اوغرونا “سوسن”؟!
عالمده فیضولی، نه دئسن مومکون اولان‌دیر!
