منی «من» ائدن …
نیگار نوروزی

گؤزومو تهراندا آچمیشام و ایکی توپلومدا بویا- باشا چاتمیشام: بیرینجیسی بؤیوک بیر شهرده «قوناق» وطنداش کیمی؛ ایکینجیسی‌ایسه قوهوم- اَقربادان اوزاقلیق دویغولارینی آزالدان دوستلار آراسیندا. بو گونه قدر هئچ وقت کوچه ده «قاچان- قاچان» اوینامادیم، آنجاق چوخ وقت‌لری «گرگم به هوا» اویونلاری ایله اوشاقلیقدان لذت آلدیم. یالنیز ایلده بیر ایکی دفعه قوهوم‌لاریمین یاشادیغی یئره بیر نئچه گونلوک «قوناق» گئتدیگیم زامان، بو اویون‌لارین دادینی چیخاردیردیم.
اورتا مکتبی اوخویارکن باکیلی بیر موسیقی معلیمیمین صمیمیتیندن تکجه موسیقی درسی یوخ، حیات و مدنیت درسی ده آلیردیم. من باشقالاری ایله فارسجا دانیشاندا منه گولومسه‌ییب دئییردی: «باخ، سن نه گؤزل فارسی دانیشیرسان! من نه وقت‌دیر بوردا یاشاییرام، اما هئچ سنین کیمی دانیشانمیرام. بیلیرسن، هر انسان کی بیر ملتین موسیقیسینی، کولتورونو، تاریخینی و دیلینی باجاریرسا، اوندا او ملته ده عاید بیر وطنداش ساییلیر.» معلیمیمین سؤزوندن بئله باشا دوشدوم کی تکجه کؤکوم اولان یئر یوخ، یاشادیغیم شهر ده منیم ساییلیر.
دانشگاها گئتمک اوچون اوخویاجاغیم شهری اؤزوم سئچمه‌یه قرار وئردیم. ایران آذربایجانی‌نین نماینده‌سی بیلدیگیم شهره یول آچماق ایسته‌دیم. منیم هیجانیم بو شهرده یاشاماق اوچون هئچ ده تعجبلی دئییلدی. یاخشی خاطیرلاییرام کی بیر نئچه باکیلی هم‌یاشیدلاریملا تانیش اولدوغوم زامان اونلار دا اَن آزی منیم قدر بو شهری گؤرمگه جان آتیردیلار. اونلار دا منیم قدر بو شهری مقدس بیلیردیلر. بو خوش دویغولار «هاردا آلنی آچیق انسان گؤرسنیز» کیمی ماهنی‌لاردان منده یارانمیشدی.
ایکی ایل بو شهرده یاشاماق خیالی، منی خوشلاندیریردی. بهمن آییندا دانشگاهدا آد یازدیرماق اوچون یولا دوشدوم. آغ‌لارا بورونن خیابانلاردا اؤز دیلیمده آدرس سوروشماق، منی اوچوردوردو. دوشونوردوم «هاردا اوره‌کلرده عصیان گؤرسنیز» شهر منیم یاشاماق ایسته‌‌دیگیم یئر اولمالی‌دیر. اؤزومه، گئری دؤنمه‌مگه سؤز وئردیم. یئنی مستقل حیاتیما باشلاماق اوچون عایله‌م‌له چوخ تلسیکلی و سویوق وداعلاشیب و اؤیرنجی‌لر یاتاقخاناسینا قاچدیم. قیسا بیر زاماندا بؤیوک بیر دوست گروپو ییغدیم و اؤزوم‌له دیلداش اولانلاری اوره‌ییمین باشیندا یئر وئردیم. او شهرین ساکینلرینی تانیمادان اوره‌کدن سئویردیم. «بی دنه چؤره‌ک» دئدیگیم شاطیری، «اللریز آغریماسین، بوردا دوشورم» دئدیگیم تاکسی سوروجوسونو، «اون دنه یومورتا ایستیرم» دئدیگیم بقالی، «باغیشلا» دئدیگیم یولدان کئچنی بئله بیر دیلده دانیشدیغیمیز اوچون سئویب، قوجاقلاماق ایسته‌ییردیم. بیر شهر وسعتینده آداملارین من‌له بیر دیلده دانیشماغی اوره‌ییمی اوخشاییردی. تئزلیک‌له «هاردا مکتبدن چوخ زندان گورسنیز» شهرین وطنداشی اولماق ایسته‌ییردیم. اولا دا بیلردیم؛ نییه کی، معلیمیمین دئدیگی قدر بو شهرین تاریخی، دیلی، موسیقیسی و کولتورو ایله تانیش ایدیم. قارشیمدا هئچ مانع گؤرموردوم.
ائله بیل کی، هر سئوگی منیم بیلدیگیم سئوگی‌دن‌دیر؛ هر دوستلوق، منیم ایناندیغیم دوستلوق کیمی‌دیر و هر سؤز، اؤز صمیمیتیم قدر دوزگوندور. اصلینده، من تکجه سؤزلره اینانیردیم. بلکه‌ده باشقا بیر دیلده دئییلسه‌ایدی، او قدرده منه ایناندیریجی گلمزدی؛ یا دا باشقا بیر شهرده دئییلسه‌ایدی بیرآز حقینده دوشونردیم. من، منیم دانیشدیغیم دیلده دئییلن هر سؤزه اینانیردیم. او انسانلارلا عائله دئییلدیم، دوست دئییلدیم، دئمک اولار هئچ نه دئییلدیم؛ تکجه دیلداش اولدوغوم اوچون اونلارا صمیمیتیم‌له اینانیردیم.
منیمله هم‌فکر اولانلار آز دا اولسا، وار ایدی. یئرینده اولمایانلاری یئرینه قویماق قرارینا گلدیم. صمیمیت‌سیز «سنی سؤورم» جومله‌سینه «سنی سئویرم» دئمک‌له صمیمیت یوکله‌دیم. یئرآلما ساتان حاجی بابانین «تامام» سؤزونون جوابیندا «یاخشی» سؤزونو مؤحکم دئدیم. کامانچا چالاندا تعجب‌له منه باخان یاشیدلاریمین- «بو نمنه‌دی چالیرسان؟» سوال‌لارینا «چوخداندیر توی بایرام گؤرمه‌ییب اوبام» سؤزو ایله اؤزومو راضی سالدیم. منی «تهران»دا دوغولدوغوما گؤره سئومه‌ین و تحقیر ائدن ایکی درس اوستادیم‌لا یئنه‌ده دوزگون آذربایجان دیلینده دانیشدیم؛ بلکه منیمله ده باشقا اؤیرنجی‌لر کیمی تحقیرسیز داورانسین‌لار. کؤمه‌ییمه گلمه‌ین دوستلاریما, حیاتیمدا معنالی یئر داشیمالارینی وورغولاییردیم. بعضی‌لرینه گؤندردیگیم شعر مساژی جوابیندا یازیلان «دنیز که نوشتی یعنی چی؟» جمله‌سینی اوخویاندا، «هله اؤلمه‌میشم، یارالی‌یام من»له ساکینلشدیم. «دریا به ترکی میشه دنیز» یازدیم جوابلاریندا. من اونلاری باشا دوشموردوم. آخی نئجه «بیلین او یئرلی‌یم، اورالی‌یام من» ایفاده‌سینی ثبوت ائدجکلر!
مشترک دیلده دانیشدیغیم بیر توپلومدا اؤزومو چوخ یالقیز حیس ائدیردیم. «دیلداش» اولماق مندن باشقا بیر چوخلاری‌نین نظرینده گرکسیز بیر مسئله ایدی. من ایسه بیر ایل اؤنجه «ایللردیر اوزونه حسرت قالدیغیم» شهری گؤرمک هیجانیما دوشونوردوم.
یالنیز باشقا بیر شهرده دوغولدوغوم اوچون منلیگیم، حیاتیم، دوشونجم و سؤزلریم اؤزگه‌لنیردی. بیر «قوناق» کیمی قارشیلانیردیم. بیر شهر وسعتینده دیلداشیمین منی ایستمه‌دیگی قدر اؤزومو یالقیز حیس ائدیردیم. مشترک بیر دیل بیزی یاخینلاشدیرماغا و بیرلشدیرمگه یئترلی دئییلدی. شهر، منی گؤرمک ایسته‌دیگیم توپلوم قدر سئویندیرمیردی. بیر شهرده گؤز آچمیشدیم، باشقا بیر شهر کؤکوم ایدی و باشقا بیر شهرین وطنداشی اولماغا چالیشیردیم. من هارالی ا‌یدیم؟ بیلمه‌دیم!…

قایناق: «ایشیق درگیسی» – نومره ۳ – آذر ۱۳۹۷