کوتاه ولی بلند/ غلامحسین فرنود

چون ماهی- مثلا ماهی سیاه کوچولو- کشیده و قبراق، در جستجوی یک طعمه‌ی تازه. طعمه، بهانه است، حرکت و آشنائی و تجربه، هدف.

حواس را تیز تیز کردن، هوشمندانه به ارزیابی پرداختن، ‌بی شتاب تصمیم گرفتن، بعد از انتخاب ماندن یا دور شدن.

نزدیک شدن با انگیزه‌ی پیوستن، آستین‌ها را بالا زدن، بیش از توقع سهم کارگرفتن، بی‌سر و صدا، کار را به سامان رساندن، بعد خوش و خندان به بهانه‌ای از جمع زیادی‌ها کاستن.

روز را با قصد تغییر ناپذیر آفرینش شروع کردن، دردهای فردی و جمعی را زیر پوشش لبخند پنهان همیشگی نهفته داشتن، بدون بازی‌های زبانی ارتباط‌ها را روشن نگه‌داشتن، بیجا مکانی را اشغال نکردن، حاضران را پیش از رسیدن به نقطه‌ی اشباع ترک گفتن، پیاده و سواره ولی شتابان و مصمم خود را به اولین ضرورتگاه رساندن، ساعت و صورت کار را وفادار به سوگند نخستین تنظیم کردن، بعد بدون اظهار خستگی، نیم آسوده به خانه برگشتن.

شب را با خانواده و با اجتماع به خواندن و نوشتن و گزارش حال پرداختن، مناسبت‌ها را پیش چشم داشتن، با امید بهتر شدن کارها، خواب را با روز درآمیختن، خواب را از حلاوت فانتزی کم بهره ساختن، همیشه بدهکار زندگی خصوصی ماندن.

کم‌داشت‌ها را نادیده گرفتن، به داشته‌ها بال و پر غنا دادن، گلایه و شکایت را جواب کردن، با سپاس نعمت‌ها و فرصت‌ها حقارت‌ها و زبونی‌ها را کنار زدن، از دوست بیشتر از دشمن یاد کردن، دشمن را به سبب جهل کوچک شمردن، و خود را در همه حال مسئول دانستن.

با آموزه‌ی معلم بزرگ خود، سنجد بودن، به ریشه و میوه بیشتر از بقا اندیشیدن، دنیا را در یک دانه سنجد خلاصه کردن و در یک قطره، سیل را جاری دیدن، در قناعت خاص خود به زرق و برق گذرای سوداگری‌ها خندیدن و به انتظار خوش نشینان «صحت خواب» گفتن.

چشم عقاب داشتن، دیده را به کشف رویش‌ها گماردن، از لذت بهبودی تدریجی، غم‌ها را ناچیز شمردن، از گرمای دل و آتش فکر به سردی‌ها و تاریکی‌ها پاسخ دلنشین یافتن و زندگی آفرینی را خواست دیرین خود اعلام کردن و در مقام ثبت نام، با خطّ نرم و قاطع و راست و لطیف نوشتن: محمد قاضی ممقانی