بیر مارا‌لی گؤردوم دونن،
قارشیسیندا دایاندیم من.
گؤزلرینی توتموشدو چن،
سینه‌سیندن یارالی‌یدی،
بیزیم داغین مارالی‌یدی.
یاراسیندان آخیردی قان،
منی دوشمن ساندی بیر آن.
دئدی: «جلاد، بس‌دیر، اوتان»!
گؤرورسن کی، یارا‌لی‌یام،
تای-توشومدان آرا‌لی‌یام.
دئدیم: «گئتمه، بیرجه دایان!
منیم جانیم سنه قوربان.
انتقامین آللام اینان!
ائتمه‌یه‌سن آیری خیال.»
ائشیدرکن دوردو مارال.
گؤزلریمه تیکدی گؤزون،
سؤیکه‌یرکن یئره دیزین
آچدی منه اوره‌ک سؤزون،
دئدی: «من ده جان قالماییب
داماریمدا قان قالماییب.
اوتلاییردیم کؤشنده من
ساندیم یوخدو گلیب-گئدن.
چیخدی ظالم اووچو بیردن،
گولله ووردو ساغ یانیما
بویانمیشام آل قانیما».
دیزیم اوسته آلدیم باشین،
گؤزلرینین سیلدیم یاشین،
هارایلادیم وطنداشین:
گلین، گلین ائده‌ک چارا،
نیفرت اولسون اووچولارا»!
مارال بیر آن منه باخدی،
قلبیمی یاندیریب یاخدی.
بخت اولدوزو گؤی‌دن آخدی،
بیر آخشامین سون چاغیندا،
«قافلانتی»نین قوجاغیندا.
۱۳۵۸ – تهران
