شعر یعنی …
سحر خیاو

شعر یعنی گؤزون کیمین دورولوق؛
گزیرم آیناسیندا من اؤزومو.
یازیرام ساده، پرده‌سیز، بویاسیز
و ریاسیز اؤزون کیمین سؤزومو.

شعر یعنی سنین درین باخیشین،
گئدیرم فیکریوین درینلیگینه.
قوورور گاه یایین گونشلری تک،
آپاریر گاه یازین سرینلیگینه.

اوشودور، قیزدیریر اودور شعریم،
تبلی‌دیر هئی سایاقلاییر سنسیز.
دفتریم آلنینا یاش حوله قویو،
قلمیم آتجاق آغلاییر سنسیز.

شعر یعنی سنین کیمین چیلقین؛
دولاشیق یوللاریندا من ایتیرم.
توتورام کؤرپه دویغومون الینی،
بلکه بیر یول تاپیب سنه گتیرم.

شعر یعنی سنین دنیز اوره‌یین،
دالغالان غرق ائله گؤزونده منی!
او قده‌ر غرق اولوم کی من سن اولوم،
تاپگینان بیر سحر اؤزونده منی!

قلم آل نظمه چک بو سنلی منی،
صفحه صفحه واراقلانیم الینه!
شعر اولوم،شور اولوم غزل یازیلیم
تورکو بیر ماهنی تک دوشوم دیلینه.