کوتاه ولي بلند/ غلامحسين فرنود

کوتاه ولي بلند/ غلامحسين فرنود

چون ماهي- مثلا ماهي سياه کوچولو- کشيده و قبراق، در جستجوي يک طعمه‌ي تازه. طعمه، بهانه است، حرکت و آشنائي و تجربه، هدف.

حواس را تيز تيز کردن، هوشمندانه به ارزيابي پرداختن، ‌بي شتاب تصميم گرفتن، بعد از انتخاب ماندن يا دور شدن.

نزديک شدن با انگيزه‌ي پيوستن، آستين‌ها را بالا زدن، بيش از توقع سهم کارگرفتن، بي‌سر و صدا، کار را به سامان رساندن، بعد خوش و خندان به بهانه‌اي از جمع زيادي‌ها کاستن.

روز را با قصد تغيير ناپذير آفرينش شروع کردن، دردهاي فردي و جمعي را زير پوشش لبخند پنهان هميشگي نهفته داشتن، بدون بازي‌هاي زباني ارتباط‌ها را روشن نگه‌داشتن، بيجا مکاني را اشغال نکردن، حاضران را پيش از رسيدن به نقطه‌ي اشباع ترک گفتن، پياده و سواره ولي شتابان و مصمم خود را به اولين ضرورتگاه رساندن، ساعت و صورت کار را وفادار به سوگند نخستين تنظيم کردن، بعد بدون اظهار خستگي، نيم آسوده به خانه برگشتن.

شب را با خانواده و با اجتماع به خواندن و نوشتن و گزارش حال پرداختن، مناسبت‌ها را پيش چشم داشتن، با اميد بهتر شدن کارها، خواب را با روز درآميختن، خواب را از حلاوت فانتزي کم بهره ساختن، هميشه بدهکار زندگي خصوصي ماندن.

کم‌داشت‌ها را ناديده گرفتن، به داشته‌ها بال و پر غنا دادن، گلايه و شکايت را جواب کردن، با سپاس نعمت‌ها و فرصت‌ها حقارت‌ها و زبوني‌ها را کنار زدن، از دوست بيشتر از دشمن ياد کردن، دشمن را به سبب جهل کوچک شمردن، و خود را در همه حال مسئول دانستن.

با آموزه‌ي معلم بزرگ خود، سنجد بودن، به ريشه و ميوه بيشتر از بقا انديشيدن، دنيا را در يک دانه سنجد خلاصه کردن و در يک قطره، سيل را جاري ديدن، در قناعت خاص خود به زرق و برق گذراي سوداگري‌ها خنديدن و به انتظار خوش نشينان «صحت خواب» گفتن.

چشم عقاب داشتن، ديده را به کشف رويش‌ها گماردن، از لذت بهبودي تدريجي، غم‌ها را ناچيز شمردن، از گرماي دل و آتش فکر به سردي‌ها و تاريکي‌ها پاسخ دلنشين يافتن و زندگي آفريني را خواست ديرين خود اعلام کردن و در مقام ثبت نام، با خطّ نرم و قاطع و راست و لطيف نوشتن: محمد قاضي ممقاني